Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ομολόγησε δημόσια ότι είναι… “βαποράκι” της Αμερικανικής Πρεσβείας στη χώρα μας!
Με δηλώσεις που έκανε στο ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΙ παραδέχθηκε ότι πράγματι, ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη, είχε αναφερθεί με απαξιωτικό τρόπο για το ρόλο της ΕΥΠ, σε συνομιλία του με τον τότε πρέσβη των ΗΠΑ Ντάνιελ Σπέκχαρντ.
Ο κ. Χρυσοχοΐδης είχε το θράσος, μάλιστα, να χαρακτηρίσει ως μεγάλη υποκρισία και ως θεωρία συνωμοσίας το θόρυβο που ξέσπασε - μετά τη δημοσιοποίηση από τον ιστότοπο του Wikilleaks – του τηλεγραφήματος που έστειλε τότε ο κ. Σπέκχαρντ, προς το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, προκειμένου να ενημερώσει για την… ενδιαφέρουσα συνομιλία του!
Εξάλλου, ο σημερινός υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης ερωτηθείς για τα όσα περί “κοινής ελληνο-αμερικανικής αντιτρομοκρατικής μονάδας” φέρεται να είχε συζητήσει, επίσης με τον πρέσβη, προσπάθησε να υπεκφύγει λέγοντας ότι στην αντιμετώπιση της διακίνησης ναρκωτικών και της τρομοκρατίας, η διεθνής συνεργασία αποτελεί καθημερινό φαινόμενο.
Σχετικό με το θέμα είναι το άρθρο του Γεώργιου Π. Μαλούχου που δημοσιεύθηκε στο Βήμα.gr:
«Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας»: η φράση αποδίδεται στον Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Όταν φέρεται ότι την είπε, η Ελλάδα βρισκόταν σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου.
Από το 1947, η χώρα είχε συνάψει επίσημες διακρατικές συμφωνίες που ρύθμιζαν το ρόλο των Η.Π.Α. με την ενεργό συμμετοχή και στήριξη αυτής της πολιτικής τόσο από τη Δεξιά, όσο, αν όχι και περισσότερο, από το Κέντρο.
Η Ελλάδα ζούσε την τραγωδία της, αλλά όλοι είχαν πάρει ξεκάθαρη θέση. Και, στο τέλος τέλος, σε αυτό το πλαίσιο, τι είπε; Είπε ότι αυτός είναι ο στρατός που, σε αυτές τις συνθήκες, ήταν έτοιμος να πολεμήσει υπό τους σχεδιασμούς και τις εντολές του Βαν Φλιτ. Δεν ήταν κρυφό. Γινόταν πόλεμος...
Εξήντα χρόνια μετά, η Ελλάδα ούτε εμφύλιο έχει, ούτε τέτοιες επικυρίαρχες δυνάμεις, είναι μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, είναι μια χώρα όπως όλες οι άλλες.
Όχι βέβαια ότι τίθεται θέμα σύγκρισης με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, έχει όμως υπουργούς που είναι πρόθυμοι να αναφωνήσουν, ούτε καν σε κανέναν Αμερικανό στρατηγό, αλλά σε έναν πρέσβη, «κύριε Πρέσβη, ιδού η Ε.Υ.Π. σας!». Και μάλιστα απαξιωτικά!
Και, ασφαλώς, όχι ανοιχτά: κλεισμένοι μέσα σε γραφεία με ηλεκτρονικά αντίμετρα και με δεκάδες πάνοπλους φρουρούς απ’ έξω… Υπουργούς που έκαναν καριέρα στο κόμμα που ανδρώθηκε με τον αντιαμερικανισμό… Και, μετά, μας φταίνε φυσικά οι ξένοι: οι Αμερικάνοι, οι Γερμανοί, οι Ρώσοι… Αλήθεια λοιπόν, αυτοί φταίνε;
Η αυτόκλητη «εγκάρδια εξομολόγηση» του κ. Χρυσοχοΐδη προς τον κ. Σπέκχαρντ συμπυκνώνει κάποιες από τις βαρύτερες παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος, όπως την ανευθυνότητα, την πλήρη αναξιοπιστία, την εθελοδουλία, το «άλλα λέω, άλλα πιστεύω, άλλα κάνω».
Μαθαίνουμε λοιπόν από αυτήν, ότι, σύμφωνα με τον επί χρόνια αρμόδιο υπουργό, η Ε.Υ.Π. είναι επικίνδυνη για τη χώρα! Καλά, και γιατί δεν έκανε κάτι γι’ αυτό; Κι αν δεν μπορούσε να κάνει, εντάξει. Γιατί δεν το κατήγγειλε δημόσια;
Ήταν πολιτικός προϊστάμενός της. Διαπιστώνει την επικινδυνότητά της. Ποιο είναι το χρέος του; Να το πει στον πρέσβη των ΗΠΑ παρέχοντάς του την εξυπηρέτηση μιας «πληροφορίας», ή να ενημερώσει τους πρωθυπουργούς υπό τους οποίους υπηρέτησε και, εν τέλει, τον ίδιο τον ελληνικό λαό ότι η χώρα έχει μια επικίνδυνη υπηρεσία πληροφοριών; Προσοχή: ούτε καν ανεπαρκή ή απαρχαιωμένη: επικίνδυνη!
Λέει ακόμα ότι ξέρει τους τρομοκράτες, αλλά δεν μπορεί να τους πιάσει, επειδή δεν έχει στοιχεία. Και γι' αυτό, τι κάνει;
Την επόμενη φορά που θα γίνει ένα χτύπημα, ο κ. Χρυσοχοΐδης θα ξέρει ενώ όλοι οι άλλοι όχι; Αν δεν μπορεί να κάνει κάτι, ας το πει κι αυτό στον ελληνικό λαό απευθείας.
Ας καταγγείλει τις στρεβλώσεις του συστήματος, της δικονομίας, της νομοθεσίας για το αποδεικτικό υλικό, ό,τι θέλει τέλος πάντων. Αλλά ας κάνει κάτι. Αν έχει στοιχειώδες αίσθημα ευθύνης, ας κάνει κάτι. Κάτι.
Δεν ξέρει κανείς τι είναι το πιο φοβερό: ότι εν ενεργεία αρμόδιος υπουργός ασφαλείας λειτούργησε ως «βαποράκι» πληροφοριών σε μια ξένη πρεσβεία, ή ότι δεν έκανε τίποτα για όλα αυτά τα φοβερά που έβλεπε και που έτρεξε να τα προλάβει στον Αμερικανό πρέσβη; Τι απ’ τα δύο; Προφανώς, και τα δύο.
Τελικά το μόνο που έκανε, ήταν να φύγει όπως όπως και να αλλάξει υπουργείο. Γιατί, τι άλλο μετράει; Το υπουργείο μετράει. Τίποτα άλλο…».
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 12-1-2011 από directNEWS.gr
