Αναδρομική επιβολή τέλους δικαστικού ενσήμου σε εκκρεμή δικαστική υπόθεση δεν υφίσταται, αναφέρει σε απόφαση του το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, το οποίο έκρινε ως αντισυνταγματική την επιβολή τέλους δικαστικού ενσήμου στις αναγνωριστικές αγωγές.

Το δικαστήριο απασχόλησε το "αγωγόσημο" με αφορμή τη συζήτηση αγωγής αποζημίωσης λόγω ηθικής βλάβης για ιατρική αμέλεια.
Με την υπ΄αριθμ. 5352/2020 απόφαση το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, έκανε δεκτή σχετική ένσταση περί αντισυνταγματικότητας και αποφάνθηκε ότι είναι αντισυνταγματική η καταβολή του τέλους δικαστικού ενσήμου στις αναγνωριστικές αγωγές που νομοθετήθηκε με το άρθρο 42 παρ.1 ν. 4640/2019.

"Μετά την τροπή του αιτήματος από καταψηφιστικό σε εντόκως αναγνωριστικό, δεν οφείλεται πλέον τέλος δικαστικού ενσήμου, μη εφαρμοζομένης της διάταξης του άρθρου 42 v.4640/2019, ως αντίθετης προς το Σύνταγμα, αφού η αγωγή ασκήθηκε πριν τη θέση σε ισχύ της ως άνω διάταξης και η αναδρομική επιβολή τέλους δικαστικού ενσήμου σε εκκρεμή δικαστική υπόθεση προσβάλλει υπέρμετρα το δικαίωμα δικαστικής προστασίας και αντίκειται στην αρχή της ισότητας», αναφέρει το σκεπτικό της απόφασης.

Από την πλευρά του ο συνήγορος Νίκος Διαλυνάς είχε προσκομίσει κατά την συζήτηση της υπόθεσης την από 24-02-2020 γνωμοδότηση των καθηγητών κ.κ. Δρόσου, Βλαχόπουλου και Δελλή, υποστηρίζοντας πως η διάταξη πάσχει αντισυνταγματικότητας και αντίκειται στην ΕΣΔΑ, καθώς παραβιάζει κατάφωρα το δικαίωμα δικαστικής προστασίας των πολιτών κατά το άρθρο 20 του Συντάγματος.

Το σκεπτικό της απόφασης

Στο σκεπτικό της απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (Τακτική Διαδικασία), αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής:

• Δεν υπόκεινται οι αναγνωριστικές αγωγές για όλες τις διαφορές που υπάγονται στην καθ’ ύλην αρμοδιότητα των ειρηνοδικείων και των μονομελών πρωτοδικείων , καθώς και οι αγωγές για την εξάλειψη υποθήκης και προσημείωσης και εκείνες που αφορούν την ακύρωση πλειστηριασμού.
• Η διάταξη της προηγούμενης παραγράφου εφαρμόζεται και στις εκκρεμείς αναγνωριστικές αγωγές, για τις οποίες η πρώτη συζήτηση στο ακροατήριο διενεργείται μετά την 1η Ιανουαρίου 2020, καθώς και στις αγωγές που έχουν ασκηθεί ως καταψηφιστικές πριν από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, εφόσον έχουν ήδη μετατραπεί ή μετατραπούν σε αναγνωριστικές μετά τη δημοσίευσή του και εισαχθούν σε πρώτη συζήτηση μετά την ως άνω ημερομηνία.
• Εκ της διατάξεως αυτής καθίσταται σαφές ότι στις εκκρεμείς ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου αναγνωριστικές αγωγές, είτε αυτές ασκήθηκαν εξ αρχής ως αναγνωριστικές είτε ως καταψηφιστικές, που ετράπησαν ακολούθως σε αναγνωριστικές και εισήχθησαν προς συζήτηση μετά την 1η/1/2020, απαιτείται η καταβολή τέλους δικαστικού ενσήμου κατ’ άρθ. 2 του ν. ΓΠΝ/1912. Η ως άνω διάταξη, υποχρεώνοντας τον διάδικο που άσκησε μία καταψηφιστική αγωγή προ της έναρξης ισχύος του ν. 4640/2019 και την έτρεψε , ολικά ή εν μέρει, σε αναγνωριστική κατά τη συζήτησή της που έλαβε χώρα μετά την έναρξη ισχύος του ως άνω νόμου, ουσιαστικά εισάγει αναδρομική επιβολή τέλους δικαστικού ενσήμου, η οποία όμως δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής, ως αντίθετη στα άρθρα 4 και 20 του Συντάγματος, διότι αφενός εισάγει άνιση μεταχείριση μεταξύ εκείνων που επέλεξαν να ασκήσουν εξαρχής αναγνωριστική αγωγή και όσων άσκησαν καταψηφιστική αγωγή με πρόθεση, εκμεταλλευόμενοι τη δυνατότητα που τους παρείχε ο νόμος, να την τρέψουν εγκαίρως σε αναγνωριστική, αφετέρου δυσχεραίνει το δικαίωμα τους σε έννομη προστασία, καθώς τους επιβαρύνει αιφνιδιαστικά (ήτοι με νόμο που θεσπίστηκε μετά την άσκηση της αγωγής τους) με επιπλέον δικαστικά έξοδα.

Εξάλλου, η υιοθέτηση αυτής της λύσης αντιβαίνει ευθέως στον πάγιο νομολογιακό κανόνα ότι η τροπή του καταψηφιστικού αιτήματος σε αναγνωριστικό συνιστά μερική παραίτηση από το αίτημα της αγωγής, η οποία καταλύει αναδρομικά την αγωγή ως διαδικαστική πράξη (ΟλΑΠ 13/1994, ΑΠ 1418/2018 σε ΝΟΜΟΣ).

• Η ενάγουσα με τις ένδικες προτάσεις αφενός έτρεψε το σύνολο του αιτήματος της αγωγής από καταψηφιστικό σε εντόκως αναγνωριστικό και ακολούθως κατά τη συζήτηση της αγωγής, με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, περιόρισε το ύψος του αιτήματος από 500.000 ευρώ σε 100.000 ευρώ. Ακολούθως, μετά τον ως άνω περιορισμό και την τροπή του αιτήματος σε αναγνωριστικό, που συνεφέλκεται και την παραίτηση από το αίτημα κήρυξης της απόφασης προσωρινά εκτελεστής, ζητά να αναγνωρισθεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν εις ολόκληρον έκαστος να της καταβάλουν το ποσό των 100.000 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής και μέχρι εξοφλήσεως και να καταδικασθούν στη δικαστική της δαπάνη.
• Πρέπει επομένως να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, καθώς μετά την τροπή του αιτήματος από καταψηφιστικό σε εντόκως αναγνωριστικό, δεν οφείλεται πλέον τέλος δικαστικού ενσήμου, μη εφαρμοζομένης της διάταξης του άρθρου 42 v.4640/2019, κατά τα άνωθι εκτιθέμενα στη μείζονα πρόταση, ως αντίθετης προς το Σύνταγμα, αφού η αγωγή ασκήθηκε πριν τη θέση σε ισχύ της ως άνω διάταξης και η αναδρομική επιβολή τέλους δικαστικού ενσήμου σε εκκρεμή δικαστική υπόθεση προσβάλλει υπέρμετρα το δικαίωμα δικαστικής προστασίας και αντίκειται στην αρχή της ισότητας, κατά τα άνωθι εκτιθέμενα στην υπό στοιχείο ΙΙΙ μείζονα πρόταση.

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 13-6-2020 από directNEWS.gr