Ο ευεργετικός υπολογισμός ημερών κράτησης για την υπό όρους απόλυση κρατούμενου με αναπηρία θα εφαρμόζεται πλέον μόνο με γνωμάτευση δύο ιατρών δημόσιου νοσοκομείου, όπως ορίζουν οι σχετικές διατάξεις του νέου Ποινικού Κώδικα, ανεξαρτήτως του χρόνου τέλεσης των αδικημάτων για τα οποία εκτίεται η ποινή. 

Αυτό επισημαίνει  ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Δημήτριος Παπαγεωργίου, σε γνωμοδότηση που εξέδωσε κατόπιν ερωτήματος του διευθυντή των φυλακών Κορυδαλλού, που διαβιβάστηκε στην Εισαγγελία του Ανωτάτου Δικαστηρίου από την Γενική Γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής.

Ο κ. Παπαγεωργίου, ειδικότερα, στην  υπ' αριθμόν 9/2020 γνωμοδότησή του  αναφέρει  ότι ο προηγούμενος και ο νέος Ποινικός Κώδικας δεν διαφοροποιούνται ως προς τον καθορισμό των ευεργετικών διατάξεων. Δηλαδή, οι  διατάξεις του παλαιού και νέου Κώδικα ταυτίζονται στο σημείο αυτό και προβλέπουν ότι κάθε ημέρα κράτησης υπολογίζεται ευεργετικά ως δύο ημέρες εκτιόμενης ποινής για α) κρατούμενους με ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω, που δεν μπορούν να εργαστούν, εφόσον κρίνεται ότι η παραμονή τους στο κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης και β) κρατουμένους με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω.

Συνεχίζοντας, υπογραμμίζει ότι «Η προϊσχύσασα διάταξη όριζε ότι η διακρίβωση της αναπηρίας γίνεται με ειδική πραγματογνωμοσύνη ή βεβαίωση από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας…, η δε νυν ισχύουσα διάταξη ορίζει ότι η διακρίβωση της αναπηρίας γίνεται με γνωμάτευση δύο ιατρών δημοσίου νοσοκομείου». 

Όπως αναφέρει το  αποτέλεσμα καθεμίας από τις διατάξεις δεν επιδέχεται αξιολόγησης ως ευμενέστερο ή δυσμενέστερο για τον καταδικασθέντα κρατούμενο, καθώς στην πραγματικότητα  « συναρτάται με την ύπαρξη αξιόπιστων μέσων- φορέων- προσώπων, που η Πολιτεία (ο κρατικός μηχανισμός) κάθε εποχή διαθέτει (και θεωρεί έγκυρα) για να πιστοποιούνται οι αναπηρίες κρατουμένων πολιτών (Υγειονομικές Επιτροπές, ΚΕΠΑ, ιατροί Δημόσιων Νοσοκομείων κ.λπ.)».

Με βάση αυτή την παραδοχή τονίζει ότι  «από αυτήν τη σκοπιά, θα μπορούσε να σημειωθεί ότι η πλέον σύγχρονη, δηλαδή η τώρα ισχύουσα ρύθμιση (επιλογή του νομοθέτη του νέου ΠΚ) ανταποκρίνεται ίσως καλύτερα στις υπάρχουσες δυνατότητες του Συστήματος Υγείας της Χώρας, Είναι προφανές ότι οι γνωματεύοντες δύο ιατροί Δημόσιου Νοσοκομείου, όντας υποχρεωμένοι να κινηθούν στο πλαίσιο της ισχύουσας νομοθεσίας, δεν θα περιορίζονται στο να αποφαίνονται μόνο για την υπάρχουσα πάθηση του κρατουμένου, αλλά συνάμα θα εφαρμόζουν την ΚΥΑ Φ.80100/50885/3033/2018, δηλαδή τον Ενιαίο Πίνακα Προσδιορισμού Ποσοστού Αναπηρίας στον οποίο «καθορίζονται τα ποσοστά αναπηρίας που συνεπάγεται κάθε πάθηση ή βλάβη ή σωματική ή ψυχική ή πνευματική εξασθένηση ή η συνδυασμένη εμφάνιση τέτοιων παθήσεων ή βλαβών ή εξασθενήσεων, καθώς και οι υποτροπές αυτών».

Καταλήγοντας αναφέρει: «Αδιαφόρως του χρόνου τελέσεως των αξιόποινων πράξεων για τις οποίες έχει καταδικασθεί ο ανάπηρος κρατούμενος, προκειμένου να χορηγηθεί σ’ αυτόν απόλυση υπό όρο, η διακρίβωση της αναπηρίας του (ως προϋπόθεση του ευεργετικού υπολογισμού των ημερών κράτησης) πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στον ισχύοντα Ποινικό Κώδικα (άρθρα 105Β παρ. 4 και 105 παρ. 2) δηλαδή με γνωμάτευση δύο ιατρών Δημόσιου Νοσοκομείου, είναι δε αυτονόητο ότι το αρμόδιο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών, που αποφασίζει τη χορήγηση της απόλυσης υπό όρο, δύναται να ζητήσει τυχόν αναγκαία κατά την κρίση του συμπληρωματικά στοιχεία».

Ακολουθεί όλη η γνωμοδότηση του ανώτατου εισαγγελικού λειτουργού

Εναλλακτικά διαβάστε όλη τη γνωμοδότηση εδώ

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 12-8-2020 από directNEWS.gr