Μια τυπική χειραψία σε κοινωνική εκδήλωση και πέραν τούτου ουδέν, για την πράξη δωροδοκίας του Άκη Τσοχατζόπουλου με πάνω από 60 εκατομμύρια...

δηλώνει στην απολογία του που αποκαλύπτει το Capital.gr, ο εφοπλιστής Μιχάλης Ματαντός.

Μια απολογία όμως που με τα ιδιότυπα χαρακτηριστικά που έχει, αφού ο άνθρωπος αυτός μιλάει για αμοιβές άνω των 80 εκατομμυρίων σε τρίτους από τη γερμανική εταιρεία Ferrostaal που θα κατασκεύαζε τα υποβρύχια, χωρίς όμως να γνωρίζει, όπως λέει (προφανώς για υπερασπιστικούς λόγους), ότι επρόκειτο για μίζες, που ουσιαστικά αποτελεί χτύπημα στην καρδιά της μίζας αφού προσφέρει λογαριασμούς από τους οποίους η ανάκριση πιθανόν θα φτάσει στο στόχο.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως οι ανακριτής Μαλλής και Σταυρόπουλος τον άφησαν ελεύθερο με εγγύηση 500.000 ευρώ, ενώ ο συνήγορός του Αλέξανδρος Λυκουρέζος είπε, πως ο εντολέας του συνέδραμε την ανάκριση.

Έρμαιο

Χαρακτηριστικό είναι πάντως πως ο Μιχάλης Ματαντός εμφάνισε εαυτόν ως έρμαιο των Γερμανών και παραδέχτηκε στην απολογία του, πως από τους λογαριασμούς της εταιρείας του διακινήθηκαν 80 εκατομμύρια ευρώ για την υπόθεση των υποβρυχίων.

Όπως ισχυρίστηκε από τα χρήματα αυτά, ο ίδιος έλαβε 28-29 εκατομμύρια ευρώ και τα 51-52 εκατομμύρια ευρώ πήγαν σε τρίτους.

Ο εκπρόσωπος της γερμανικής εταιρείας Ferrostaal στην Ελλάδα, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος με εγγυοδοσία 500.000 ευρώ, μετά τη μαραθώνια απολογία του, υποστήριξε ούτε λίγο ούτε πολύ πως υπήρξε θύμα της αφέλειάς του αφού όπως είπε, εξαπατήθηκε από τους Γερμανούς οι οποίοι του απέκρυπταν την αληθινή αιτία των χρηματικών καταβολών που έκανε.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσα τελικά χρήματα λάβατε για τα υποβρύχια 209 και 214; Εκτός από τον λογαριασμό αυτό στη MIE SA Λουκέρνης λάβατε ποτέ άλλη αμοιβή από την κοινοπραξία σε άλλους λογαριασμούς δικούς σας στην Ελλάδα, στην Κύπρο ή αλλού;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Έχω αναλυτικά αναφερθεί στις Γερμανικές Αρχές για τις συμβάσεις που υπέγραψα με τη FERROSTAAL. Επαναλαμβάνω ότι τον Οκτώβριο του 2003 έγινε για λόγους συμμόρφωσης προς τον ΟΟΣΑ μια νέα συμφωνία με το Βερετέκι όπου αναφερόταν ως ποσοστό της προμήθειας μου το 5%. Τελικά μου καταβλήθηκε περίπου το 2,5% επί της γερμανικής προμήθειας που ανερχόταν σε 1,8 δις περίπου. Έτσι εγώ έλαβα με επιφύλαξη περί τα 28-29 εκατομμύρια ευρώ και έδωσα περίπου 51-52 εκατομμύρια σε τρίτους σύμφωνα με τις εντολές τους.

"Πιθανόν ο Άκης, αλλά το κατάλαβα τώρα "

Ο ίδιος απέφυγε να βάλει ευθέως στο «κάδρο» τον Άκη Τσοχατζόπουλο, αν και εμμέσως τον «έδειξε» τον πρώην υπουργό, λέγοντας πως πλέον πιστεύει ότι είναι ο αποδέκτης όλου ή μέρους του 1 εκ. ευρώ που έλαβε ο άλλοτε στενός συνεργάτης του πρώην υπουργού Γιάννης Μπέλτσιος. « Η μονότονη και επίμονη άρνηση των πάντων εκ μέρους του κ. Μπέλτσιου κατά την από 18.01.2014 απολογία του, ιδίως δε αναφορικά με την είσπραξη του 1.000.000 ευρώ (340.000.000 δραχμές), προκαλεί εύλογα μεγάλη εντύπωση. Και τούτο, γιατί αφενός μεν εύκολα μπορεί να διαψευσθεί από τους δύο μάρτυρες που διενήργησαν τη μεταφορά των μετρητών στο γραφείο του, αλλά και διότι δεν θα είχε κανέναν λόγο να την αρνηθεί, αν όντως αφορούσε νόμιμη αμοιβή του. Συνεπώς, τείνω να αποδεχθώ ότι όντως τα χρήματα αυτά, εν όλω ή εν μέρει, κατέληξαν στον τότε Υπουργό Εθνικής Άμυνας. Πάντως, σε ό,τι με αφορά, ουδεμία γνώση είχα για την τελική κατάληξη των χρημάτων.». Ο Μ. Ματαντός ισχυρίστηκε πως δεν είχε καμία σχέση με τον Άκη Τσοχατζόπουλο. «Πέραν μιας τυπικής χειραψίας στη σειρά των προσκεκλημένων σε μια δεξίωση το έτος 2002, ποτέ άλλοτε δε συνάντησα τον κ. Τσοχατζόπουλο. Ουδέποτε του υποσχέθηκα οιοδήποτε ωφέλημα, και ουδέποτε του κατέβαλα –άμεσα ή έμμεσα– οιοδήποτε ποσόν.»

Ο Μιχάλης Ματαντός υποστήριξε, πως το εκ. ευρώ του Γιάννη Μπέλτσιου παραδόθηκε με σακ βουαγιάζ στο γραφείο του σε μετρητά, όπως είχε απαιτήσει ο ίδιος ο πρώην συνεργάτης του Άκη Τσοχατζόπουλου. «Κατόπιν σχετικής οδηγίας του κ. Haun, μου ζητήθηκε να καταβάλω στον κ. Μπέλτσιο σε δραχμές το ισόποσον του 1.000.000 ευρώ, ήτοι 340.000.000 δραχμές, και δη σε μετρητά!!! Στο εύλογο ερώτημά μου προς τον κ. Haun, για ποίον λόγο να προβώ σε καταβολή μετρητών, μου απήντησε ότι αυτό είχε απαιτήσει ο ίδιος ο κ. Μπέλτσιος για δική του διευκόλυνση. Πράγματι, ο συνεργάτης μου κ. Αλέξανδρος Παπαντωνίου, μαζί με τον οδηγό μου, κ. Χρήστο Βουρή, μετέβησαν στο υποκατάστημα Πειραιώς της Royal Bank of Scotland, και προέβησαν τη μεν 22.03.2000 σε ανάληψη συνολικού ποσού 70.352.000 δραχμών σε δύο συναλλαγές (31.180.500 και 39.171.500 δραχμές), τη δε03.04.2000 σε ανάληψη 281.497.500 δραχμών από τον υπ' αριθμ.366717GRD011 τραπεζικό λογαριασμό που τηρούσε η "MIE" στην ως άνω τράπεζα. Από το συνολικώς αναληφθέν ποσόν των 351.849.500 δραχμών, ποσόν 340.000.000 δραχμών (το οποίον αντιστοιχούσε σε 1.000.000 ευρώ) τοποθετήθηκε σε ένα μεγάλο μαύρο σακ βουαγιάζ, και απεστάλη την ίδια ημέρα (03.04.2000) με τον οδηγό μου και τον κ. Παπαντωνίου στο γραφείο του κ. Μπέλτσιου στον Παράδεισο Αμαρουσίου, όπου και του παρεδόθη. Αμφότεροι οι ως άνω μάρτυρες, εφόσον κληθούν, θα επιβεβαιώσουν όλα τα ανωτέρω».

- Ο Μιχάλης Ματαντός ο οποίος αρνήθηκε ότι ανήκε στον λεγόμενο «κύκλο προσευχής» αφού ο ίδιος ισχυρίστηκε δεν είχε υψηλές γνωριμίες. «Ποτέ δεν ήμουν μέλος της περιβόητης "ΟΜΑΔΑΣ Α" ή του "ΚΥΚΛΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ". Λάμβανα τις εντολές για τις εκάστοτε πληρωμές από τη "FERROSTAAL" με τη συνήθη αιτιολογία, ότι οι περισσότερες από αυτές προορίζοντο για το μετοχικό κεφάλαιο της ναυτιλιακής εταιρίας στη Σαουδική Αραβία, ιδιοκτησίας του κ. Demirdjian, που θα παρήγγειλε εμπορικά πλοία στην Ελλάδα. Το γεγονός ότι ποτέ δεν ιδρύθηκε καμία ανάλογη εταιρία Σαουδικής Αραβίας, καθώς και το γεγονός ότι η όλη ιδέα των σκαφών με σημαία Σαουδικής Αραβίας ήταν επινόημα της "FERROSTAAL"/"ΟΜΑΔΑΣ Α" για να με εξαπατήσουν στο να πραγματοποιώ πληρωμές, το συνειδητοποίησα με μεγάλη καθυστέρηση, όταν πλέον η υπόθεση άρχισε να λαμβάνει στον τύπο μορφή "σκανδάλου", και πάντως πολύ μετά τη λήξη της συνεργασίας μου με τη "FERROSTAAL".»

Ο Μ. Ματαντός επέμεινε πως τις εντολές τις έδιναν οι Γερμανοί για τις καταβολές των χρημάτων αγνοώντας εκείνος τους πραγματικούς σκοπούς τους. « Αξιολογώντας πλέον τα πράγματα εκ των υστέρων, διαπιστώνω μετά λύπης μου ότι ήμουν έρμαιο των κκ. Haun και Mühlenbeck, οι οποίοι αποφάσιζαν τι θα πουν και σε ποιον, εξαπατώντας με κατά τις εκάστοτε περιστάσεις. Με χρησιμοποίησαν και λυπάμαι που δεν αντελήφθην εγκαίρως τον στόχο τους. Υπήρξα, φοβούμαι, αφελής και καλόπιστος.»

Όσο για τις μίζες που φέρονται να δόθηκαν στο Σ. Εμμανουήλ υποστήριξε: «Αυτές οι πληρωμές έγιναν υπό τις οδηγίες της "FERROSTAAL", και με το ειδικότερο σχόλιο ότι αφορούσαν στα έργα αναβαθμίσεως των Ελληνικών Ναυπηγείων, προκειμένου να καταστούν λειτουργικώς δυνατά να αναλάβουν την κατασκευή των νέων υποβρυχίων και τον εκσυγχρονισμό των ήδη υπαρχόντων. Εικάζω ότι η εταιρεία "INVECO HOLDINGS S.A." συστήθηκε μόνον και μόνον για να διευκολύνει διάφορες "συναλλαγές" που δεν μπορούσαν να λάβουν χώρα από άλλο εταιρικό σχήμα του κ. Εμμανουήλ. Σε κάθε περίπτωση, εμμένω και πάλι στη θέση μου ότι δεν είχα την παραμικρή υποψία πως οι συγκεκριμένες δύο καταβολές προς την εταιρεία "INVECO" είχαν παράνομο υπόβαθρο...... Η τότε πεποίθησή μου περί νομιμότητας των συγκεκριμένων καταβολών βασιζόταν και στο γεγονός ότι ο κ. Εμμανουήλ την περίοδο εκείνη δεν φαινόταν να χρειάζεται κανενός είδους "πίεση" ή "ενίσχυση" για να υποστηρίξει την αλλαγή της κυριότητας των ναυπηγείων. Αντιθέτως, δέχθηκε ασμένως την ανάμειξη των Γερμανών στο ναυπηγείο, μιας και –όπως δήλωνε προς τα έξω– θα έφερναν την απαραίτητη εμπειρία και τεχνογνωσία τους για να βοηθήσουν στην ολοκλήρωση των έργων των υποβρυχίων.»

Στους ανακριτές πάντως μίλησε για κινήσεις λογαριασμών που μέχρι χθες ήταν άγνωστες στις αρχές οι οποίες εκτιμάται πως ενδέχεται να οδηγήσουν και σε άλλα πρόσωπα.

Τι λέει στο υπόμνημά του:

"Υπό το πρίσμα όσων προεξετέθησαν, είναι, πραγματικά, εξωφρενικό να μου αποδίδεται συναυτουργικός δόλος δωροδοκίας των κκ. Τσοχατζόπουλου και Εμμανουήλ, και δη από το φθινόπωρο του έτους 1997 (!!!), καθώς και ένταξη στην "ΟΜΑΔΑ Α" ή στον "ΚΥΚΛΟ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ" από κοινού με τους κκ. Μιχαήλ Φιλιππίδη, Graf von Pückler, Ago Demirdjian, Γιάννη Μπέλτσιο και Αλέξανδρο Αβατάγγελο. Ουδέν απολύτως στοιχείο με διασυνδέει με τον κ. Τσοχατζόπουλο, ουδέν απολύτως στοιχείο υπάρχει που να μπορεί να θεμελιώσει την υποτιθέμενη γνώση μου ότι τα χρήματα που αναφέρονται στο κατηγορητήριο προορίζοντο για χρηματισμό αυτού ή/και του κ. Εμμανουήλ. Ειδικότερα:

- Ποτέ δεν ήμουν μέλος της περιβόητης "ΟΜΑΔΑΣ Α" ή του "ΚΥΚΛΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ". Λάμβανα τις εντολές για τις εκάστοτε πληρωμές από τη "FERROSTAAL" με τη συνήθη αιτιολογία, ότι οι περισσότερες από αυτές προορίζοντο για το μετοχικό κεφάλαιο της ναυτιλιακής εταιρίας στη Σαουδική Αραβία, ιδιοκτησίας του κ. Demirdjian, που θα παρήγγειλε εμπορικά πλοία στην Ελλάδα. Το γεγονός ότι ποτέ δεν ιδρύθηκε καμία ανάλογη εταιρία Σαουδικής Αραβίας, καθώς και το γεγονός ότι η όλη ιδέα των σκαφών με σημαία Σαουδικής Αραβίας ήταν επινόημα της "FERROSTAAL"/"ΟΜΑΔΑΣ Α" για να με εξαπατήσουν στο να πραγματοποιώ πληρωμές, το συνειδητοποίησα με μεγάλη καθυστέρηση, όταν πλέον η υπόθεση άρχισε να λαμβάνει στον τύπο μορφή "σκανδάλου", και πάντως πολύ μετά τη λήξη της συνεργασίας μου με τη "FERROSTAAL".

- Οι εταιρίες "Asian and Middle Eastern Engineering", η "Wilberforce Investments" και η "Dolmarton Associated" δηλώθηκαν αρχικώς σε μένα από τη "FERROSTAAL" ως εταιρείες του κ. Demirdjian, γεγονός που ενίσχυσε την πλάνη μου ως προς την αιτία των χρηματικών καταβολών προς αυτές. Πολύ αργότερα διαπίστωσα ότι οι εταιρείες "Wilberforce Investments Ltd." και η "Dolmarton Associated Inc." ήταν συμφερόντων του κ. Αβατάγγελου. Υπενθυμίζεται και πάλι το περιστατικό με την έκδοση της τραπεζικής επιταγής εις διαταγήν της "Normanton Associated" αντί του ορθού "Dolmarton Associated" (βλ. ανωτ., υπό 52).

- Ποτέ δεν κατέβαλα στον κ. Μπέλτσιο το αναφερόμενο στο κατηγορητήριο ποσόν των 2.500.000 ευρώ το 2003, σε αντίθεση με το ισόποσον του 1.000.000 ευρώ που όντως του κατέβαλα σε δραχμές τον Απρίλιο του 2000 σε μετρητά. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η δήθεν καταβολή των 2.500.000 ευρώ από εμένα στον κ. Μπέλτσιο αναφέρεται για πρώτη στα σχετικά έγγραφα που υποβλήθηκαν από την "Dolmarton" στην αγωγή της εναντίον της FERROSTAAL το 2006, γνώση των οποίων έλαβα στο πλαίσιο της δικαστικής διερεύνησης της υπόθεσης στη Γερμανία. Υπενθυμίζεται δε ότι ο κ. Αβατάγγελος, κατά την πρόσφατη απολογία του, δήλωσε ότι αυτός γνώριζε για αυτήν την καταβολή μόνον διά στόματος των κκ. Haun και Mühlenbeck, την οποίαν, επίσης, αφαίρεσαν από την αμοιβή του. Έκτοτε όλοι φαίνεται να έχουν πιστέψει τη διενέργεια της, αλλά εγώ δηλώνω εμφατικά ότι δεν έκανα ποτέ μια τέτοια καταβολή.

- Έκανα επίσης μια πληρωμή προς τον κ. Γιώργο Αγουρίδη την 10.04.2000 ποσού1.000.000 δολαρίων ΗΠΑ. Όπως κάθε άλλη καταβολή, αυτή έλαβε χώρα καθ' υπόδειξη της "FERROSTAAL". O κ. Αγουρίδης, όπως μου ελέχθη, ήταν δικηγόρος, και συμπέρανα ευλόγως ότι η πληρωμή αφορούσε παροχή υπηρεσιών νομικού συμβούλου κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων που οδήγησαν στην υπογραφή της σύμβασης το Φεβρουάριο του 2000.

- Συνάντησα τον κ. Demirdjian για πρώτη φορά μας την 12.04.2000 στο ξενοδοχείο "Hilton"στο αεροδρόμιο "Heathrow" του Λονδίνου (Terminal 4). Συστήθηκε ως Σαουδάραβας, και επρόκειτο –κατά τις απατηλές παραστάσεις της "FERROSTAAL" αλλά και του ιδίου – να αποτελέσει καταλυτικό παράγοντα για την ίδρυση ναυτιλιακής εταιρίας στη Σαουδική Αραβία που θα παρήγγειλε εμπορικά πλοία στην Ελλάδα.

- Δε συνάντησα ποτέ τους κκ. Φιλιππίδη και Αβατάγγελο. Σύμφωνα με την κατάθεση του κ.Graf von Pückler, ο ίδιος είχε λάβει οδηγίες να εξασφαλίσει ότι ποτέ δε θα συναντούσα τον κ. Φιλιππίδη, γεγονός που φυσικά και δεν γνώριζα. Αλλά αυτό αποτελεί σαφή ένδειξη ότι οι δραστηριότητες της "ΟΜΑΔΑΣ Α", όποιες και αν ήταν αυτές, αποκρύβονταν από εμένα και, συνεπώς, είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα μπορούσα να έχω συμμετέχει στη δραστηριότητά της.

- Τον κ. Λιβανό τον γνώρισα μια φορά και έμαθα ότι είναι αναγνωρισμένος επισκευαστής και κατασκευαστής πλοίων. Ανέλαβε να ολοκληρώσει τα ferries της "STRINTZIS", για τα οποία χρειάστηκε κάποια περιορισμένη οικονομική ενίσχυση. Σε εκτέλεση της συμφωνίας του με τη "FERROSTAAL", (για την οποία είχα πλήρη άγνοια) μου ζητήθηκε να προβώ, στις δύο καταβολές προς την εταιρεία "Rangiroa".

- Γνώρισα τον κ. Εμμανουήλ ως διευθύνοντα σύμβουλο των Ελληνικών Ναυπηγείων. Ο ισχυρισμός του ότι του κατέβαλα ποσόν 1.000.000 δολαρίων ΗΠΑ είναι θρασύτατα ψευδής. Οι δε καταβολές προς την "INVECO" πραγματοποιούντο υπό τις οδηγίες της "FERROSTAAL". Εικάζω ότι η εταιρεία "INVECO HOLDINGS S.A.", είναι δικών του συμφερόντων. Δεν γνώριζα φυσικά για την πληρωμή των 17 εκατομμυρίων ευρώ στην "INVECO" που έγινε ερήμην μου τον Οκτώβριο του 2002. Θα ήθελα, ωστόσο, να επισημάνω την σύμπτωση στον συγχρονισμό της καταβολής αυτής που έλαβε χώρα λίγο αργότερα αφού αρνήθηκα να κάνω την καταβολή των 19,5 εκατομμυρίων ευρώ το Σεπτέμβριο του 2002.

Η "FERROSTAAL" μου έδωσε οδηγίες να πραγματοποιήσω τις πληρωμές στην "Kyros" και τη "Morelia". Δεν γνώριζα ποίοι ευρίσκοντο πίσω από τις εταιρείες αυτές, ούτε και τον ακριβή λόγο για τον οποίο οι καταβολές αυτές έλαβαν χώρα. Η συγκεχυμένη αιτιολογία που μου εδόθη γι' αυτές ήταν ότι αφορούσαν σε έξοδα που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της εξαγοράς των Ελληνικών Ναυπηγείων.

- Ποτέ δεν ενεπλάκην, ούτε και γνώριζα τη δικαστική διένεξη μεταξύ "Dolmarton" και"FERROSTAAL" ούτε τη διαιτητική διαδικασία που ακολούθησε, ούτε τις σχετικές διαπραγματεύσεις που διενεργήθηκαν, ούτε την πληρωμή που έλαβε χώρα, μέχρις ότου έλαβα γνώση των σχετικών στοιχείων κατά τη δικαστική διερεύνηση της υποθέσεως στη Γερμανία. Η ενεργός συμμετοχή μου με τη "FERROSTAAL" είχε άλλωστε ήδη από το έτος 2003 τερματιστεί. Ως εκ τούτου, καμία σχέση δεν θα μπορούσα ποτέ να έχω με την καταβολή του ποσού των 11.000.000 ευρώ από τη "FERROSTAAL" προς τη "Dolmarton", πολλώ δε μάλλον να διανοηθώ ότι η καταβολή αυτού του ποσού, κατόπιν συμβιβαστικής επίλυσης μιας αστικής διαφοράς δύο εταιρειών, προοριζόταν για χρηματισμό του πρώην υπουργού.

- Πέραν μιας τυπικής χειραψίας στη σειρά των προσκεκλημένων σε μια δεξίωση το έτος2002, ποτέ άλλοτε δε συνάντησα τον κ. Τσοχατζόπουλο. Ουδέποτε του υποσχέθηκα οιοδήποτε ωφέλημα, και ουδέποτε του κατέβαλα –άμεσα ή έμμεσα– οιοδήποτε ποσόν.

- Διαβάζοντας όλες τις μαρτυρικές καταθέσεις και τις απολογίες που εδόθησαν ενώπιον της Εισαγγελίας Ι του Μονάχου, και οι οποίες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της παρούσης δικογραφίας, είναι ξεκάθαρο ότι οι κκ. Haun και Mühlenbeck ενεργούσαν εν πολλοίς αυτόνομα, κατά παράκαμψη της ιεραρχίας, και χωρίς την απαιτούμενη επίβλεψη και τον επιβεβλημένο έλεγχο. Αυτό έδωσε και στους δύο αυτούς σημαντικά περιθώρια για να εξαπατήσουν τόσον τους άμεσους προϊσταμένους τους, όσο και τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζονταν, πράγμα που φαίνεται ότι και έπραξαν προς όλες τις κατευθύνσεις. Είναι ξεκάθαρο ότι τόσον ο κ. Haun όσο και ο κ. Mühlenbeck ήταν προετοιμασμένοι να εξαπατήσουν σκοπίμως τους ανωτέρους τους. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα, όταν η συμμετοχή της "FERROSTAAL" στην άμεση καταβολή αμοιβής από την "HDW" προς την "INVECO" απορρίφθηκε από τους διευθυντές της "FERROSTAAL" κκ.von Menges και Graf von Schulenburg, οπότε οι κκ. Haun και ο Mühlenbeck απλά αποφάσισαν να αγνοήσουν τον περιορισμό και μου έδωσαν οδηγία, εν αγνοία τότε της σχέσεως "INVECO"-Εμμανουήλ και της συμφωνίας με τη "HDW" να καταβάλω την αμοιβή.

- Αξιολογώντας πλέον τα πράγματα εκ των υστέρων, διαπιστώνω μετά λύπης μου ότι ήμουν έρμαιο των κκ. Haun και Mühlenbeck, οι οποίοι αποφάσιζαν τι θα πουν και σε ποιον, εξαπατώντας με κατά τις εκάστοτε περιστάσεις. Με χρησιμοποίησαν και λυπάμαι που δεν αντελήφθην εγκαίρως τον στόχο τους. Υπήρξα, φοβούμαι, αφελής και καλόπιστος. Δεν άκουσα ποτέ τα ονόματα των κκ. Φιλιππίδη και Αβατάγγελου, δεν τους συνάντησα ποτέ, και αυτονοήτως δεν συνέπηξα ομάδα μαζί τους, παρά τα όσα αντίθετα διαλαμβάνονται στο κατηγορητήριο. Χρόνια μετά τη λήξη της συνεργασίας μου με τη "FERROSTAAL", πληροφορήθηκα τα ονόματά τους ότι η υπόθεση έλαβε δικαστική προέκταση στη Γερμανία.

- Ο αληθής ρόλος των κκ. Haun και Mühlenbeck προκύπτει και από την υπ' αριθμ. 6KLs 565 Js 122815/11 απόφαση του Πρωτοδικείου Ι του Μονάχου, στο σκεπτικό της οποίας επιβεβαιώνεται ότι οι ανωτέρω ήταν οι ιθύνοντες νόες του όλου εγχειρήματος και αυτοί που ήλεγχαν τη διαδικασία στο σύνολό της: "Οι κατηγορούμενοι Haun και Mühlenbeckτουλάχιστον αποδέχθηκαν ότι σε κάθε περίπτωση μέρος των χρημάτων, τα οποία θα καταβάλλονταν στην Dolmarton και τη Wilberforce από τον εν λόγω κύκλο προσώπων [ενν. τον "ΚΥΚΛΟ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ", στον οποίο η ίδια απόφαση δέχεται ότι δεν μετείχα], θα διαβιβαζόταν σε παράγοντες λήψεως αποφάσεων στα εμπλεκόμενα υπουργεία και στις εμπλεκόμενες υπηρεσίες και ιδία στον τότε Έλληνα υπουργό Εθνικής Άμυνας Τσοχατζόπουλο, και ότι στη συνέχεια οι παράγοντες αυτοί θα ασκούσαν τη διακριτική ευχέρεια που είχαν κατά την ανάθεση της παραγγελίας και θα φρόντιζαν, ώστε οι παραγγελίες να ανατεθούν στην κοινοπραξία ανεξάρτητα από τις υφιστάμενες διατάξεις ή τουλάχιστον θα εξαρτούσαν τη διακριτική τους ευχέρεια κατά τη λήψη της απόφασης για την ανάθεση των παραγγελιών σε μεγάλο βαθμό και από τις υπεσχημένες πληρωμές χρημάτων. Επειδή οι κατηγορούμενοι [ενν. τους κκ. Haun και Mühlenbeck] δεν γνώριζαν τα άλλα άτομα εκτός του Έλληνα υπουργού Εθνικής Άμυνας, το έργο αυτό, όπως και τη διαβίβαση των χρημάτων στον Έλληνα υπουργό, ανέλαβαν στη συνέχεια τα μέλη του «κύκλου προσευχής»[στον οποίο, επαναλαμβάνω, δεν μετείχα, σύμφωνα με όσα δέχεται η ίδια αυτή απόφαση], τα οποία γνώριζαν τις τοπικές συνθήκες".

- Συλλογιζόμενος όσα έχουν προκύψει την τελευταία τριετία από τη δικαστική διερεύνηση της υποθέσεως στη Γερμανία και την Ελλάδα, μετά μεγάλης μου λύπης διαπιστώνω ότι τα χρήματα που κατέβαλα κατ' εντολήν της "FERROSTAAL", απετέλεσαν αντικείμενο δωροδοκίας κρατικών αξιωματούχων. Ένα όμως είναι βέβαιον: Σε κάθε περίπτωση δεν το γνώριζα ούτε και μπορούσα να το υποπτευθώ. Είχα την πεποίθηση ότι τα καταβληθέντα χρήματα επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν για να χρηματοδοτήσουν νόμιμη επιχειρηματική δραστηριότητα αντισταθμιστικώνωφελημάτων, ήτοι τη ναυπήγηση φορτηγών πλοίων φορτίου χύδην (bulk carriers) ή άλλων εμπορικών πλοίων, γεγονός που θα ενίσχυε την ελληνική οικονομία και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας".

Διαβάστε ολόκληρη την απολογία εδώ

Του Παναγιώτη Στάθη

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 24-1-2014 από directNEWS.gr πηγή:capital.gr