Μέλη του Ρουβίκωνα πραγματοποίησαν παρέμβαση σε εφορίες στις περιοχές Νίκαια, Κυψέλη, Γαλάτσι, Ζωγράφου και Μαρούσι. 

Για την παρέμβαση αναρτήθηκε κείμενο στον ιστότοπο της αναρχικής συλλογικότητας στο οποίο αναφέρονται τα εξής:

Στη δημοκρατία υποτίθεται πως υπάρχει ένα πράγμα που λέγεται «κοινωνικό συμβόλαιο». Μια άτυπη αλλά ουσιαστική συμφωνία ανάμεσα στην κοινωνική βάση από την μία πλευρά και την εξουσία από την άλλη. Η συμφωνία αυτή που (ξαναλέμε, υποτίθεται) ρυθμίζει διαρκώς τις αντιθέσεις και εξασφαλίζει την κοινωνική ειρήνη. Οι πολλοί εγκαταλείπουν μέρος της ελευθερίας τους για να εξασφαλίσουν τα «οφέλη» της πολιτικής τάξης που «εξασφαλίζει» το κράτος των λίγων. Αυτή η ειρήνη δεν είναι μονόπλευρη. Η εγκατάλειψη μέρους της ελευθερίας συνεπάγεται ένα διαρκή αφουγκρασμό από μεριάς του κράτους των αναγκών και των απόψεων της βάσης, προϋποθέτει την προσαρμογή των πολιτικών ώστε να σέβονται τα «φυσικά δικαιώματα» του λαού, τις ελευθερίες και την ευημερία του. Κι αυτό δεν εκφράζεται μόνο στις «δημοκρατικές εκλογές», αλλά διαρκώς. Για τους αναρχικούς η θεωρία του κοινωνικού συμβολαίου είναι μια σαχλαμάρα αλλά και μια απάτη. Η έννοια του «συμβολαίου» προϋποθέτει δύο μέρη που με εντιμότητα θα το σεβαστούν. Κι ενώ η βάση συνεχίζει να εμπιστεύεται το κράτος, να αφήνει τις τύχες της στα χέρια του, το κράτος εξασκεί την ισχύ του για να κάνει ότι θέλει το ίδιο και τα καπιταλιστικά συμφέροντα που το συμπληρώνουν σε αυτό που ονομάζουμε «καθεστώς».

Όλα αυτά δεν τα λέμε για να θεωρητικολογήσουμε. Τα λέμε γιατί η φριχτή συγκυρία φτώχειας/πανδημίας έχει αναδείξει σε όλη της την έκταση την απάτη του κοινωνικού συμβολαίου και την πολιτική, πρακτική και ηθική αχρειότητα του κράτους.

Μέσα στην κατάσταση που η κοινωνία είναι πρακτικά εγκλωβισμένη σε μια υγειονομική κρίση που μόνο το κράτος (για άλλη μια φορά θα πουμε «υποτίθεται») έχει την δύναμη σε πόρους και οργανωτικές δομές να αντιμετωπίσει, το κράτος αυτό βρίσκει την ευκαιρία, εκμεταλλεύεται το γενικευμένο φόβο, χρησιμοποιεί το εργαλείο της καραντίνας, για να κάνει κινήσεις, να ψηφίσει νόμους που καταβαραθρώνουν το μέλλον της βάσης μετά την πανδημία. Νόμους που αν δοκίμαζε να περάσει σε κανονικές συνθήκες θα έβγαζε μάζες στο δρόμο.

Είδαμε λοιπόν μια σειρά από αθλιότητες που ξεκινούν από την κατασπατάληση του όποιου δημόσιου πλούτου έχει απομείνει σε ΜΜΕ, σε καπιταλιστές, σε ημέτερους, είδαμε νομοσχέδια που διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις και μας γυρίζουν πίσω έναν αιώνα, νομοσχέδια που εξοντώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία, είδαμε και το νέο πτωχευτικό κώδικα, μια από τις μεγαλύτερες αθλιότητες που μπορούσαν να γίνουν. Ένα νόμο που επιβάλλει δουλοπαροικία του πολίτη στις τράπεζες, έναν νόμο που παίρνει και το τελευταίο «ιμάτιο» του δανειζόμενου και αυτό τολμάει να το ονομάζει «νέα αρχή», που συνεχίζει το δρόμο που ξεκίνησε το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, ακολούθησε η κάλπικη ανάπτυξη των δανεικών, και συνέχισε με μεγαλύτερη ένταση τη δεκαετία των μνημονίων. Το δρόμο της μεταφοράς πλούτου από τη βάση στην κορυφή. Από τον κόσμο της εργασίας στους κηφήνες του κεφαλαίου.

Ένα τέτοιο έκτρωμα θα έπρεπε να μπει στην αρένα του κοινωνικού πολέμου για να περάσει, το κράτος το γνώριζε. Κι εκμεταλλεύτηκε στεγνά το φόβο των ανθρώπων για τη ζωή τους και τον πέρασε σχεδόν στα σιωπηλά. Δεν υπάρχει κοινωνικό συμβόλαιο, κάθε προσδοκία fair-play από το κράτος είναι μια ανοησία. Την ώρα που αποτυγχάνουν ολοκληρωτικά και στο πιο βασικό από τα υποτιθέμενα καθήκοντά τους, αυτό της οργάνωσης της συλλογικής προστασίας από μια έκτακτη και εξωτερική απειλή, φροντίζουν να υπονομεύσουν και το μέλλον μας μετά την πανδημία.

Τους μήνες καραντίνας που θα περάσουν χωρίς εισοδήματα αλλά με τους λογαριασμούς και τα νοίκια να τρέχουν, με πρωτοφανείς ανάγκες περίθαλψης, χωρίς θέρμανση, εγκλωβισμένοι σε τέσσερις τοίχους, θα ακολουθήσουν οι μήνες και τα χρόνια που θα ανακαλύψουμε πόσα μας έκλεψαν ενώ ήμασταν κλειδωμένοι μέσα.

Τα διλήμματα είναι μεγάλα. Δε θα έπρεπε καν να υπάρχουν αλλά η πραγματικότητα είναι σκληρή. Από τη μία έχουμε μια πανδημία που πρέπει να σταματήσει, από την άλλη έχουμε το καθεστώς που εκμεταλλεύεται την κατάσταση εναντίον μας. Δε μπορούμε να περιμένουμε να «λογαριαστούμε μετά». Μας υποχρεώνουν να πρέπει να ξεκινήσουμε να λογαριαζόμαστε από τώρα. Όπως έκαναν και στη Γαλλία που με τον ίδιο βρώμικο τρόπο το κράτος προσπάθησε να εξασφαλίσει το δικαίωμα της απόλυτης καταστολής και η γαλλική κοινωνική βάση βγήκε στο δρόμο και το ανάγκασε να υποχωρήσει.

Αν δε λογαριαστούμε μαζί τους δε θα μας λογαριάσουν. Και αυτό θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΤΗΣ ΒΑΣΗΣ – ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ

Ρουβίκωνας

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 4-12-2020 από directNEWS.gr