"Η “πανδημία” είναι ένας όρος που δεν συναντάται στο νομικό κόσμο, είναι όρος της ιατρικής επιστήμης και μάλιστα διόλου ξεκάθαρος και οριοθετημένος, αν δε, υιοθετηθεί από τη νομική επιστήμη ως γεγονός ανωτέρας βίας, τούτο δεν σημαίνει ότι πρέπει να λαμβάνονται καταχρηστικές αποφάσεις που να θίγουν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, καθ' ότι θα πρέπει να υπενθυμίσω ότι με βάση το Σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο, ΥΠΕΡΤΑΤΟ ανθρώπινο αγαθό είναι η ελευθερία (άρθρο 1 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, “Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα”, Άρθρο 2 “Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια¨, Άρθρο 4 “Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας...”)"

Τα παραπάνω αναφέρει, μεταξύ άλλων,  η εφετης ΔΔ, Ασπασία Καλαφάτη, σε άρθρο της με το οποίο αναφέρεται στη θεωρία των "ἑξαιρετικών περιστάσεων", η οποία στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε στα δέκα χρόνια της οικονομικής κρίσης  και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται έως σήμερα με την υγειονομική κρίση που προκάλεί η πανδημία του κορονοϊού.

Ο ρόλος των τριών εξουσιών (εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής) στην παρούσα και στην προηγηθείσα περίοδο αναλύεται από την δικαστική λειτουργό με ιδιαίτερη έμφαση στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης κατά τη δεκαετία των μνημονίων που κυριάρχησε η Οικονομία και οι απόψεις των οικονομολόγων και των τεχνοκρατών  και στην παρούσα φάση που αναδεικνύεται  επικυριαρχη  η Ιατρική και δεσπόζουσες οι θέσεις των λοιμωξιολόγων, επιδημιολόγων και άλλων ειδικών με την επίκληση της διαφύλαξης του αγαθού της υγείας. 

Καταλήγοντας η δικαστική λειτουργός διατυπώνει με σαφήνεια τι είναι αυτό που τη γεμίζει φόβο και σε τι ελπίζει τονίζοντας ότι το συμφέρον της κοινωνίας το γνωρίζει μόνο η ίδια με την προϋπόθεση ότι είναι πολύπλευρα πληροφορημένη. 

Χαρακτηριστικά η δικαστής αναφέρει :

'Με δεδομένο ότι τα μέτρα που λαμβάνονται είναι πάντοτε “εύλογης χρονικής διάρκειας”, καθόσον τα αποφασίζοντα της εκτελεστικής εξουσίας όργανα μεριμνούν (και θα μεριμνούν) να λαμβάνουν τις γνωμοδοτήσεις των ειδικών επιστημονικών οργάνων πριν την υιοθέτησή τους και, φυσικά, μεριμνούν (και θα μεριμνούν) κάθε φορά τα λαμβανόμενα μέτρα (περιορισμού των ελευθεριών) να είναι κατά περιεχόμενο και ολίγον τι διαφορετικά, τα τελευταία τούτα θα εκφεύγουν παγίως του ακυρωτικού δικαστικού ελέγχου,διερωτώμαι, ΠΟΙΟΣ, εν τέλει ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΛΕΓΧΕΙ τα όργανα της εκτελεστικής εξουσίας για τα μέτρα που λαμβάνουν, κατ' επίκληση των έκτακτων εξαιρετικών περιστάσεων και ΠΟΙΟΣ και ΠΩΣ ΕΛΕΓΧΕΙ τα γνωμοδοτικά όργανα που τις εισηγούνται στα αποφασίζονται;

Εν κατακλείδι, πολύ φοβούμαι ότι οι ιστορικές αναλογίες επαναλαμβάνονται για ακόμη μία φορά, πολύ φοβούμαι ότι ο τίτλος του παρόντος ισχύει και θα ισχύει, θα μας συνοδεύσει δε εις βάθος χρόνου, ελπίζω και εύχομαι, για το καλό των παιδιών μας, όχι δια
βίου και πολύ φοβαύμαι ότι όλοι μας θα καταστούμε έρμαια αποφάσεων που λαμβάνονται (ακόμη μία φορά) για μας, χωρίς εμάς, ελπίζοντας ότι τα εκάστοτε όργανα που τις λαμβάνουν, έχουν το ηθικό διαμέτρημα να τις λαμβάνουν με γνώμονα το συμφέρον της
κοινωνίας και μόνον. Πλην όμως, το συμφέρον αυτό δεν το ξέρει κανείς καλύτερα εξόν από την ίδια, την υπεύθυνα και πολύπλευρα πληροφορημένη κοινωνία.'

Διαβάστε όλο το άρθρο της κ. Καλαφάτη 

Εναλλακτικά  διαβάστε  το άρθρο  εδώ 

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 23-1-2021 από directNEWS.gr