Η ιστορία της κρυπτογράφησης είναι μια σειρά από σπασμένα μυστικά. Αλλά κάποια μυστήρια...
παραμένουν ανεπίλυτα. Ανάμεσα στους χιλιάδες σπασμένους κώδικες και κρυπτογραφήματα που έχουν λυθεί, από κρυπτογράφους της NSA και της KGB μέχρι ερασιτέχνες στο σπίτι, υπάρχουν μερικοί απατηλοί κωδικοί που κανείς δεν έχει καταφέρει ποτέ να σπάσει.
Αυτό που κάνει αυτά τα κρυπτογραφήματα ακόμα πιο ενδιαφέροντα, είναι οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι τα έγραψαν: ένας αποξενωμένος εραστής, ένας κατά συρροή δολοφόνος που έστελνε κρυπτογραφημένα γράμματα ως ένα είδος διαστραμμένου παιχνιδιού του μυαλού, ένας μυστηριώδης αλχημιστής του 15ου αιώνα. Ορισμένοι από τους κωδικούς εμφανίστηκαν σε τσέπες νεκρών ανδρών: κάποιοι αγνώστων στοιχείων μέχρι σήμερα, άλλοι δολοφονημένοι από αγνώστους με αδιευκρίνιστα κίνητρα.
Μερικά μπορεί να είναι ακόμη και φάρσες. Αλλά ακόμα και το να υπολογίσει κανείς ποια κρυπτογραφήματα είναι πραγματικά και ποια δεν είναι, είναι σχεδόν ακατόρθωτο. Και αν μπορέσουμε να εντοπίσουμε τα αυθεντικά ανάμεσα στις φάρσες, ορισμένοι από αυτούς τους σπάνιους και δύσκολους κώδικες ίσως παραμείνει αδύνατο να λυθούν, τουλάχιστον στη διάρκεια της ζωής μας.
Ο Κέβιν Νάιτ, επιστήμονας υπολογιστών από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, που πρόσφατα βοήθησε να σπάσει ο 250 ετών κώδικας Copiale (ένα βιβλίο του 1746 με απόκρυφες τελετές ενός αρχαίου τάγματος), απαριθμεί στο περιοδικό Wired επτά από τους πλέον δύσκολους κωδικούς όλων των εποχών και δίνει μια ιδέα για το τι κάνει τόσο δύσκολο το να σπάσουν.
Το Χειρόγραφο Βόινιτς (1400 - 1500)
Λίγα κρυπτογραφημένα κείμενα είναι τόσο μυστηριώδη - ή δελεαστικά – όσο το χειρόγραφο Βόινιτς, ένα βιβλίο που χρονολογείται από την Ιταλία του 15ου ή του 16ου αιώνα και είναι γραμμένο σε μια γλώσσα που κανείς δεν κατανοεί, για ένα θέμα που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει, και με τη συνδρομή εικόνων από φυτά που δεν υπάρχουν. Επιπλέον, περιέχει ζωδιακά σύμβολα, αστρολογικά διαγράμματα, εικόνες από φαρμακευτικά βότανα και σχέδια γυμνών γυναικών που κολυμπούν, ενώ είναι δεμένες σε σωλήνες. Οι 246 σελίδες του χειρογράφου από δέρμα μοσχαριού, ίσως προορίζονταν για τους αλημιστές ή τους μεσαιωνικούς ιατρούς, αλλά κανείς δεν ξέρει στα σίγουρα.
Αυτό που ξέρουμε είναι ότι είναι γραμμένο σε μια γλώσσα διαφορετική από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή γλώσσα, και ακολουθεί ένα πρότυπο μοναδικά δικό του. Το αλφάβητο κυμαίνεται από τα 19 έως τα 28 γράμματα, με μέσο μήκος λέξης όμοιο με τις ελληνογενείς ή λατινογενείς γλώσσες, αλλά λείπουν οι λέξεις δύο γραμμάτων, ενώ κάποιες λέξεις επαναλαμβάνονται σε έναν πολύ υψηλότερο ρυθμό σε σχέση με τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Συνολικά, το βιβλίο περιέχει 170.000 χαρακτήρες, γραμμένους από αριστερά προς τα δεξιά, και δεν υπάρχουν σημεία στίξης.
Ο Γουίλιαμ Φρίντμαν, ένας από τους μεγαλύτερους κρυπτογράφους του 20ού αιώνα, δεν μπορούσε να το κατανοήσει και υποπτευόταν ότι επρόκειτο για μια κατασκευασμένη, τεχνητή γλώσσα. (Χωρίς Στήλη της Ροζέττας για να βοηθήσει στη μετάφραση.) Ο Γερμανός επιστήμονας των υπολογιστών Klaus Schmeh, υποπτεύθηκε ότι πρόκειται μια φάρσα και θεώρησε ότι η πρωτότυπη γλώσσα του χειρογράφου θα μπορούσε να έχει κωδικοποιηθεί σε ένα πολύ μεγαλύτερο σύνολο από "χωρίς νόημα κείμενο πλήρωσης". Αλλά δεν υπάρχει σύστημα διαχωρισμού για το πραγματικό κείμενο από το πρόχειρο. Ο γλωσσολόγος και επιστήμονας υπολογιστών Gordon Rugg κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι το χειρόγραφο ήταν μια φάρσα.
Ο Νάιτ "παλεύει" με το Βόινιτς εδώ και σχεδόν μια δεκαετία, ξανά και ξανά. Πρόσφατα, ο ίδιος και η γλωσσολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, Sravana Reddy, ανακάλυψαν ότι το μήκος των λέξεων και η συχνότητά τους, καθώς και η φαινομενική παρουσία μορφολογίας - ή δομής των λέξεων - "και πιο συγκεκριμένα, η παρουσία θεματικών σελίδων, είναι σύμφωνες με κείμενα μιας φυσικής γλώσσας". Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν φαίνεται να ξέρει τι να ψάξει στη συνέχεια.
Τα κρυπτογραφήματα Μπηλ (1885)
"Η επίλυση αυτού το κρυπτογραφήματος θα αποφέρει λίγο ιστορικό ή επιστημονικό ενδιαφέρον, μόνο έναν μεγάλο σωρό χρυσού" εξηγεί ο Νάιτ. Μισό λεπτό... ένα μεγάλο σωρό από χρυσό; Ακριβώς, εάν το όλο θέμα δεν είναι μια ακόμα φάρσα.
Αυτό το ερώτημα, "πραγματικό ή ψεύτικο", βασανίζει τους κρυπτογράφους από τότε που αυτοί οι κώδικες εμφανίστηκαν για πρώτη φορά σε ένα φυλλάδιο του 1885 με το όνομα "Τα έγγραφα του Μπηλ" (The Beale Papers), το οποίο αφηγείται μια φανταστική ιστορία ενός θαμμένου θησαυρού. Σύμφωνα με το φυλλάδιο, ένας άνδρας με το όνομα Thomas Jefferson Beale (ο οποίος δεν αποδείχθηκε ποτέ ότι υπάρχει) ανακάλυψε το χρυσό κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας το 1816 στην αμερικανική Δύση. Ο θησαυρός, όπως συνεχίζει η ιστορία, μεταφέρθηκε στη συνέχεια στο Bedford County της Virginia και θάφτηκε.
Η μυστική τοποθεσία του χρυσού φέρεται να περιέχεται σε τρία κρυπτογραφημάτα, των οποίων το ένα είχε ήδη "σπάσει". Δυστυχώς, ο σπασμένος κώδικα περιέχει μόνο λεπτομέρειες για το είδος του θησαυρού, και όχι μια θέση πιο συγκεκριμένη από το Bedford County.
Για να μάθουμε κάτι πιο συγκεκριμένο, θα χρειαστεί να σπάσουμε τα άλλα δύο κρυπτογραφήματα. Το πρόβλημα είναι ότι για να γίνει αυτό, πρέπει να τα συγκρίνουμε με άγνωστα ιστορικά κείμενα. Το αποκρυπτογραφημένο κείμενο, για παράδειγμα, χρησιμοποίησε την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ. Ο πρώτος αριθμός, το 115, αντιστοιχεί στο πρώτο γράμμα της 115ης λέξης της Διακήρυξης: "instituted" («ιδρύονται»). Αυτό σημαίνει ότι το 115 αντιστοιχεί στο "Ι." Ποια είναι, λοιπόν, τα κείμενα μετάφρασης για τα άλλα δύο κρυπτογραφήματα; Κανείς δεν ξέρει, και μπορεί κάλλιστα να μην υπάρχουν καν. Υπάρχουν επίσης ερωτήματα για το αν τα άλλα κρυπτογραφήματα είναι απλώς ακατάληπτα, ωσάν το όλο θέμα να δημιουργήθηκε από το συγγραφέα του φυλλαδίου, δεκαετίες μετά την υποτιθέμενη ανακάλυψη του θησαυρού.
Ντοραμπέλα (1897)
Το 1897, ένας 40χρονος δάσκαλος μουσικής με το όνομα Έντουαρντ Έλγκαρ, έστειλε αυτή την κρυπτογραφημένη επιστολή στην 23χρονη Ντόρα Πένι, θετή κόρη ενός από τους φίλους του. "Τι είδους κωδικοποιημένο μήνυμα να έχει στείλει ένας άνθρωπος σε μια γυναίκα με τη μισή ηλικία του;" αναρρωτιέται ο Νάιτ. Καλή ερώτηση. Να είναι ένα ευαίσθητο και κάπως ανατριχιαστικό σημείωμα αγάπης; Να είναι κωδικοποιημένη μουσική σημειογραφία;
Για να το καταλάβουμε, θα πρέπει να αποκωδικοποιήσουμε 87 κρυπτογραφημένους χαρακτήρες, όλους κατασκευασμένους από ημιχορδές προσανατολισμένες σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Οι προσπάθειες να μεταφραστεί το κρυπτογράφημα έχουν καταλήξει σε ασυναρτησίες. "Το κρυπτογράφημα είναι πολύ μικρό" εξηγεί ο Νάιτ. "Τα σύντομα κρυπτογραφήματα είναι πάντα πιο δύσκολο να επιλυθούν". Σε ένα μεγαλύτερο κρυπτογράφημα, μπορείτε πάντα να βρείτε το ασυνήθιστο γράμμα ή το ζευγάρι γραμμάτων - το αντίστοιχο του Q και του U. "Αλλά σε ένα σύντομο κρυπτογράφημα, ας πούμε 100 γραμμάτων, μπορεί να υπάρχει μόνο ένα Q, ή ίσως και κανένα, έτσι ώστε η τεχνική αυτή να μην λειτουργεί πλέον".
Μια άλλη θεωρία λέει ότι ο κώδικας είναι ένα παράδειγμα μιας ξεχωριστής ιδιωτικής γλώσσας, κοινής μόνο μεταξύ της Πένι και του Έλγκαρ. Αν αυτή είναι η περίπτωση - ή όχι, δεδομένου ότι ο κώδικας είναι τόσο σύντομος ούτως ή άλλως – τότε η επίλυση μπορεί να είναι απλά αδύνατη, αφού κανείς εκτός από τους ίδιους δεν θα καταλάβαινε τα σύμβολα.
Ταμάν Σουντ (1948)
Κάτι που κάνει ένα κρυπτογράφημα εγγενώς πιο ενδιαφέρον, είναι όταν βρίσκεται στην τσέπη ενός νεκρού ανθρώπου. Την 1η Δεκέμβρη 1948, το σώμα ενός καλοντυμένου, αλλά αγνώστων στοιχείων προσώπου - ευρέως γνωστού ως ο Άνδρας του Σόμερτον - βρέθηκε κοντά σε μια παραλία στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας, χωρίς ίχνη τραυματισμού. Είναι άγνωστο το πώς πέθανε μέχρι σήμερα, αν και ήταν σε άριστη φυσική κατάσταση. (Πιθανώς σκοτώθηκε από ένα μη ανιχνεύσιμο δηλητήριο). Τα ρούχα του δεν είχαν ετικέτες. Τυπικά, δεν υπήρχε. Αυτό οδήγησε σε εικασίες ότι ο άνδρας μπορεί να ήταν ψυχικά διαταραγμένος και να αυτοκτόνησε, ή ακόμα και να ήταν Σοβιετικός κατάσκοπος που αποκαλύφθηκε και δολοφονήθηκε.
Η συνέχεια είναι ακόμα πιο παράξενη. Μέσα σε μια μικρή τσέπη – μια εσωτερική τσέπη μέσα σε μια μεγαλύτερη τσέπη του παντελονιού του – βρέθηκαν κομμάτια από σχισμένο χαρτί με τις λέξεις "Taman shud," που σημαίνει "έκλεισε" στα περσικά. Τα κομμάτια αργότερα διαπιστώθηκε ότι προέρχονταν από ένα αντίγραφο του Ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ (σ.σ. συλλογή περσικών ποιημάτων σε μετάφραση του Έντουαρντ Φιτζέραλντ), που ανακαλύφθηκε στο πίσω κάθισμα ενός ξεκλείδωτου αυτοκινήτου, τη νύχτα του υποτιθέμενου φόνου, κοντά σε μια θέση που ο νεκρός πιστεύεται ότι επισκέφθηκε πριν από το θάνατό του. Στο πίσω μέρος του βιβλίου, υπήρχαν πέντε γραμμές από κωδικοποιημένα γράμματα, γραμμένα με μολύβι. Ακόμα χειρότερα, "είναι ένα σύντομο κρυπτογράφημα, έτσι η στατιστική ανάλυση δεν αποκαλύπτει πάρα πολλά", εξηγεί ο Νάιτ. "Θα ελπίζαμε ότι η κρυπτογράφηση θα μπορούσε να συνδεθεί με το κείμενο στο βιβλίο".
Το κρυπτογράφημα του δολοφόνου Ζόντιακ (1969)
Στη δεκαετία του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ένας κατά συρροή δολοφόνος τρομοκρατούσε τη Βόρεια Καλιφόρνια. Άφησε πίσω δύο κρυπτογραφήματα: ο 408 ψηφίων κωδικός έσπασε μέσα σε λίγες μέρες. Ο 340 χαρακτήρων κωδικός παραμένει ένα αίνιγμα, περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες αργότερα. Ο Zodiac δεν συνελήφθη ποτέ.
"Στην τηλεόραση, ο κατά συρροή δολοφόνος συνήθως κάνει ένα λάθος και πιάνεται" λέει ο Νάιτ. "Αυτός ο τύπος τη γλίτωσε. Οπότε υπάρχει μια ορισμένη γοητεία σ' αυτό και μια επιθυμία να τον νικήσεις σε κάτι".
Αλλά για να καταλάβετε πόσο δύσκολο είναι να σπάσει ο κώδικας, υπολογίστε τον απόλυτο αριθμό των πιθανών συνδυασμών. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν 340 χαρακτήρες που αποτελούνται από 63 σύμβολα, αλλά δεν ξέρουμε τι ακριβώς αναπαριστούν. Είναι γράμματα του αλφαβήτου; Μήπως κάποια από αυτά ξεχωρίζουν ως σημεία στίξης, κενά ή αριθμοί; Ή ακόμη και ολόκληρες λέξεις; Ας υποθέσουμε ότι κάθε σύμβολο αντιπροσωπεύει ένα γράμμα. Αυτό αφήνει 26 πιθανές λύσεις, υψωμένες στην 63η, ή αλλιώς 139098011710742195590974259094795403842655842142490330518716727403333474672708595090456576 λύσεις!
Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συμπεράνουμε και να χρησιμοποιήσουμε ενδείξεις από άλλους ήδη σπασμένους κωδικούς που ο δολοφόνος Zodiac άφησε πίσω, όπως το κρυπτογράφημα Z408. Αλλά "οι επαναλήψεις στο Z340 δεν το υποστηρίζουν αυτό, καθώς είναι γραμμένο από αριστερά προς τα δεξιά, από πάνω προς τα κάτω" εξηγεί ο Νάιτ.
Kryptos (1990)
"Αν θέλετε να τραβήξετε την προσοχή της CIA, λύστε αυτό το κρυπτογράφημα" λέει ο Νάιτ. Στην έδρα της CIA στο Λάνγκλεϊ βρίσκεται το γλυπτό "Kryptos", δημιουργημένο ως εξωτερική εγκατάσταση για τον οργανισμό, από τον καλλιτέχνη Jim Sanborn, με τη βοήθεια του πρώην κρυπτογράφου της CIA, Ed Scheidt.
Το γλυπτό αποτελείται από τέσσερις στήλες χαλκού, με 869 κρυπτογραφημένους χαρακτήρες. Τρεις από αυτές έχουν λυθεί (πήρε στους αναλυτές του οργανισμού επτά έτη). Η τέταρτη πλάκα με 97 χαρακτήρες, που είναι γνωστή ως "Κ4", είναι ακόμα ένα μυστήριο. Είναι μια σπαζοκεφαλιά που χρησιμοποιεί αντικαταστάσεις γραμμάτων, εκ προθέσεως ορθογραφικά λάθη και αναγραμματισμούς, που μπορούν να ερμηνευτούν μόνο με πολύπλοκους μαθηματικούς τύπους.
Τι λένε τα μηνύματα; Μια στήλη περιέχει την αναφορά του αιγυπτιολόγου Χάουαρντ Κάρτερ για το άνοιγμα του τάφου του Τουταγχαμών. Μια άλλη μιλάει για μυστηριώδεις πληροφορίες που είναι αποθηκευμένες υπογείως και αποκαλύπτει συντεταγμένες σε μια θέση μέσα στην έδρα της CIA. Ποιητικός εξωραϊσμός, φυσικά. Και καλή τύχη με την επίλυση της τελευταίας στήλης.
"Η Κ4 θα πρέπει να είναι εύκολη, γιατί είναι σχεδόν βέβαιο ότι πρόκειται για ένα πρότυπο κρυπτογράφησης ή για έναν συνδυασμό τυποποιημένων ειδών κρυπτογράφησης" λέει ο Νάιτ. "Αλλά μπορεί να έχει κωδικοποιηθεί με μια ιδιαίτερα δύσκολη μέθοδο. Εάν ναι, τότε σοβαρή υπολογιστική ισχύς θα χρειαστεί για να λυθεί ένα τέτοιο μικρό κρυπτογράφημα".
Μια συλλογική προσπάθεια του κοινού, μέσω μιας ομάδας του Yahoo, είναι σε εξέλιξη από το 2003 για το "σπάσιμο" των υπόλοιπων χαρακτήρων. Αλλά ο Sanborn ξέρει την απάντηση και είναι ακόμα ζωντανός. Αν νομίζετε ότι έχετε την απάντηση, μπορείτε να την υποβάλετε στην ιστοσελίδα του. Αλλά μάλλον δεν την έχετε. Η CIA δεν την έχει πάντως.
ΜακΚόρμικ (1999)
Το FBI θέλει τη βοήθειά σας, για την εξιχνίαση ενός φόνου. Τον Ιούνιο του 1999, το σώμα του 41χρονου Ρίκι ΜακΚόρμικ, βρέθηκε σε μερική αποσύνθεση σε ένα χωράφι στο ανατολικό Μισσούρι. Ο άνδρας ήταν άνεργος, άτομο με ειδικές ανάγκες και πρώην κατάδικος, με δύο κρυπτογραφημένες σημειώσεις στις τσέπες του.
Εκείνη την εποχή, οι ιατροδικαστές δεν υποψιάστηκαν ότι ο ΜακΚόρμικ δολοφονήθηκε και ήταν γνωστό ότι έγραφε κώδικες από τότε που ήταν παιδί. Δεν υπήρχαν ύποπτοι, ούτε πιθανά κίνητρα και ο ΜακΚόρμικ είχε μια σειρά από σοβαρά προβλήματα υγείας. Δεν υπήρχε τίποτα τρομερά ύποπτο, εκτός από τα δύο εξωφρενικά περίπλοκα συστήματα των δύο σημειωμάτων, από γράμματα, αριθμούς και σύμβολα σε 30 γραμμές. Μήπως οι σημειώσεις αποκαλύπτουν την τελευταία θέση του; Ή κάποιες άλλες πληροφορίες που οδηγούν στο θάνατό του;
Ίσως. Τον Μάρτιο του 2011, το FBI ανακοίνωσε ξαφνικά ότι ο θάνατος του ΜακΚόρμικ ήταν πιθανή ανθρωποκτονία και αποκάλυψε την ύπαρξη των σημειώσεων. "Ακόμα και αν ανακαλύπταμε ότι έγραψε μια λίστα για τα ψώνια ή ένα ερωτικό γράμμα, θα εξακολουθούσαν να θέλουν να δουν πώς έσπασε ο κώδικας", λέει ο Dan Olson, ο επικεφαλής της μονάδας Κρυπτανάλυσης. "Αυτό είναι ένα σύστημα κρυπτογράφησης για το οποίο δεν γνωρίζουμε τίποτα".
Το FBI ζήτησε από το κοινό να βοηθήσει να σπάσει ο κώδικας, μέσω του διαδικτύου. Η ανταπόκριση ήταν τόσο μεγάλη, που το FBI δημιούργησε ειδική ιστοσελίδα για αυτό. Έχετε καμιά μια ιδέα; Πείτε τη. Αλλά θα πρέπει να εργαστείτε με μηδαμινά δεδομένα. "Το FBI εργάστηκε σ' αυτό το κρυπτογράφημα επί χρόνια", σημειώνει ο Νάιτ. "Θα πρέπει να δείτε κάτι που εκεινοι δεν είδαν".
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 23-12-2012 από directNEWS.gr
