Η αισιοδοξία είναι κάτι που μπορεί να βελτιωθεί με εξάσκηση. Ιδού πέντε ασκήσεις βασισμένες σε επιστημονικές μελέτες που θα σας βοηθήσουν να εκπαιδεύσετε το μυαλό σας, προκειμένου να νιώθετε και να είστε πιο αισιόδοξοι:
Παίξτε "διαπροσωπικό πινγκ-πονγκ"
Αν χαμογελάσουμε σε κάποιους ανθρώπους, συνήθως θα μας το ανταποδώσουν. Αν όμως τους κοιτάξουμε με κακία, θα παρατηρήσουμε το βλοσυρό τους ύφος.
Σύμφωνα με τις έρευνες, οι εκφράσεις του προσώπου μας και οι διαθέσεις που τις συνοδεύουν είναι μεταδοτικές, προφανώς γιατί εξελίχθηκαν ως μέσο για την λεκτική επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις κολλητικές επιπτώσεις ενός χαμόγελου προς όφελος της αισιοδοξίας μας, καθώς μπορούμε να κάνουμε εμείς την αρχή και να δώσουμε στους άλλους αυτό που θέλουμε να μας ανταποδώσουν.
Υπάρχει άλλος ένας λόγος για να “φορέσουμε” το χαρούμενο πρόσωπό μας: Επηρεάζει το μυαλό μας με θετικό τρόπο. Σε μια μελέτη, κλήθηκαν κάποια άτομα να κρατήσουν ένα στυλό στο στόμα τους (ταυτόχρονα έπρεπε να χαμογελάνε) όσο έβλεπαν κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση.
Τα άτομα αυτά λοιπόν είπαν, ότι τα κινούμενα σχέδια που έβλεπαν τους φάνηκαν περισσότερο αστεία - χωρίς να γνωρίζουν ότι στην πραγματικότητα το χαμόγελο ήταν αυτό που ενίσχυε την αντίδρασή τους ως προς τα κινούμενα σχέδια που παρακολουθούσαν - σε σύγκριση με τα άτομα, που έπρεπε να κρατάνε το στυλό, χωρίς όμως να χαμογελάνε ταυτόχρονα.
Υπάρχει ένας ενδιαφέρον βιολογικός λόγος που συμβαίνει αυτό: Όταν "δεν είμαστε στα πάνω μας", ο εγκέφαλός μας λέει στο πρόσωπό μας ότι είμαστε λυπημένοι κι έτσι οι μύες του προσώπου μας αντιδρούν, παίρνοντας μια καταθλιπτική έκφραση.
Το να αλλάξουμε συνειδητά τους μύες του προσώπου μας, προκειμένου να μην αντιστοιχούν σε αυτό που νιώθουμε τη δεδομένη στιγμή, είναι ένας τρόπος να στείλουμε ένα διαφορετικό μήνυμα: "Γεια σου, δεν είναι όλα και τόσο άσχημα τελικά". Ο εγκέφαλος θα ανταποκριθεί σε αυτό το μήνυμα, αρχίζοντας να αλλάζει τη διάθεσή μας αναλόγως.
Εξηγήστε την επιτυχία και την αποτυχία με αισιοδοξία
Έρευνες δείχνουν ότι, στην πραγματικότητα, δεν είναι το τι συμβαίνει αυτό που καθορίζει τη διάθεσή μας, αλλά το πώς μπορούμε να εξηγήσουμε αυτό που συμβαίνει. Αν κάποιος αισιόδοξος άνθρωπος συναντήσει ένα πρόγραμμα υπολογιστή που δεν μπορεί να καταλάβει, είναι πολύ πιθανό να σκεφτεί: «Είτε το εγχειρίδιο είναι ασαφές ή αυτό το πρόγραμμα είναι δύσκολο ή ίσως απλά είναι περίεργη η μέρα σήμερα».
Ο αισιόδοξος κρατά την αποτυχία έξω από τον εαυτό του (“το εγχειρίδιο”) και τη θεωρεί ποιο ειδική (“το παρόν πρόγραμμα”) και προσωρινή (“περίεργη μέρα”), ενώ ο απαισιόδοξος θα την καθιστούσε εσωτερική, παγκόσμια και μόνιμη. Όταν η επιτυχία συμβαίνει, οι αισιόδοξοι λένε: «Φυσικά και έγινε υπέροχο το δείπνο. Είμαι ένας καλός μάγειρας», ενώ οι απαισιόδοξοι λένε: «Ευτυχώς, ήμουν τυχερός σήμερα», αρπάζοντας κυριολεκτικά την ήττα από τα σαγόνια της νίκης.
Αν αρχίσουμε να μιλάμε για τον εαυτό μας με πιο θετικό τρόπο όταν επιτυγχάνουμε ή αποτυγχάνουμε κάπου, θα γίνουμε σταδιακά περισσότερο αισιόδοξοι.
Χρησιμοποιήστε κάθε πρόβλημα υπέρ σας
Είναι εύκολο να ζηλεύουμε: Αν συγκρίνουμε τον εαυτό μας με αυτούς που έχουν πιο αδύνατους μηρούς , ή πιο φουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, θα καταλήξουμε να θέλουμε πάντα περισσότερα και να είμαστε απαισιόδοξοι.
Η αλήθεια είναι όμως, ότι όσο άσχημα και να είναι τα πράγματα, υπάρχει πάντα κάποιος που είναι σε χειρότερη κατάσταση.
Σε μια απλή μελέτη, κάποια άτομα χωρίστηκαν τυχαία σε δύο υποομάδες. Η μία ομάδα έπρεπε να συμπληρώσει τη φράση «Μακάρι να ήμουν ______», , ενώ η δεύτερη έπρεπε να συμπληρώσει τη φράση «Χαίρομαι που δεν είμαι ______».
Όταν τα άτομα αξιολόγησαν την αίσθηση της ικανοποίησης από τη ζωή τους πριν και μετά το έργο αυτό, όσοι συμπλήρωσαν τη φράση «Χαίρομαι που δεν είμαι ______», ήταν σημαντικά πιο ικανοποιημένοι από πριν.
Μάθετε να στρέφετε την προσοχή σας αλλού
Τα απαισιόδοξα άτομα δεν μπορούν να σταματήσουν τα στενάχωρα γεγονότα ή τις αρνητικές σκέψεις να τσιγκλάνε τη συνείδησή τους. Μπορούν ωστόσο, να επιλέξουν να μην σταθούν σε αυτά. Αν κοιτάξουμε μέσα από ένα φωτογραφικό φακό, θα διαπιστώσουμε ότι, όταν ένα μέρος της εικόνας είναι εστιασμένο, τα υπόλοιπα μέρη της είναι ελαφρώς θολά.
Δεδομένου λοιπόν, ότι η έρευνα δείχνει ότι αυτοί που αισθάνονται ότι έχουν καλύτερη αίσθηση του ελέγχου τείνουν να είναι πιο αισιόδοξοι, γιατί να μην σταθούμε κι εμείς εκεί που εστιάζει ο “ψυχολογικός φακός” μας;
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 3-1-2011 από directNEWS.gr
