Το "πράσινο φως" έδωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας ούτως ώστε ένα ανήλικο παιδί να μπορεί να πάρει το επώνυμο του πατριού του, αλλά υπό προϋποθέσεις.

Τα μέλη του ΣτΕ αποφάνθηκαν ότι παιδί που γεννήθηκε εκτός γάμου αλλά αναγνωρίστηκε στην συνέχεια από τον φυσικό του πατέρα και έλαβε το επώνυμο του, μπορεί να λάβει το επώνυμο του άνδρα με τον οποίο η μητέρα του ακολούθως τέλεσε γάμο και ζουν οι τρεις μαζί στην ίδια οικογενειακή εστία.

Όμως οι σύμβουλοι Επικρατείας επισημαίνουν πως πρέπει να προβληθούν νόμιμοι, ουσιαστικοί, σοβαροί και τεκμηριωμένοι λόγοι που να καθιστούν αναγκαία την αλλαγή του επωνύμου.

Το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο απασχόλησε η άρνηση δημάρχου της Δυτικής Μακεδονίας να αποδεχθεί την αλλαγή επωνύμου ανήλικου παιδιού.

Στην προκειμένη περίπτωση το παιδί γεννήθηκε τον Ιούνιο του 2006 εκτός γάμου και τον επόμενο μήνα ο φυσικός του πατέρας με συμβολαιογραφική πράξη το αναγνώρισε εκουσίως, ενώ με συναίνεση και της μητέρας το παιδί πήρε το επώνυμο του φυσικού του πατέρα.

Όμως στη συνέχεια η μητέρα παντρεύτηκε τρίτο πρόσωπο το οποίο ζει με το ανήλικο παιδί.

Τότε η μητέρα ζήτησε την αλλαγή του επωνύμου του παιδιού, ώστε αυτό να φέρει αντί του πατρικού επωνύμου, συνδυασμό του δικού της επωνύμου και του συζύγου της.

Για την αλλαγή του επωνύμου η μητέρα του επικαλέστηκε «ψυχολογικούς και κοινωνικούς λόγους», ενόψει της έλλειψης επικοινωνίας του φυσικού πατέρα με το παιδί. Μάλιστα ο φυσικός πατέρας είχε ήδη παντρευτεί από το 2006.

Στο αίτημα της μητέρας η απάντηση του δημάρχου ήταν ότι "δεν υφίσταται αρμοδιότητα του δημάρχου να προβεί σε αλλαγή του επωνύμου ανήλικων τέκνων, όταν γι’ αυτά υφίσταται αμετάκλητος προσδιορισμός του επωνύμου τους με δήλωση των γονέων τους, διότι άλλως καταστρατηγούνται οι αναγκαστικού δικαίου διατάξεις του Αστικού Κώδικα, οι οποίες είναι ειδικές και υπερισχύουν των γενικών διατάξεων για πρόσληψη και αλλαγή επωνύμου".

Λόγω της άρνησης του δημάρχου, η υπόθεση εξετάστηκε στο Δ΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας το οποίο ερμήνευσε το άρθρο 5 του Συντάγματος περί του δικαιώματος της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, την ισχύουσα νομοθεσία και τον Αστικό Κώδικα.

Στην απόφαση του το ΣτΕ αναφέρει ότι «το επώνυμο αποτελεί μεν στοιχείο της προσωπικότητας του ατόμου, πλην η πρόσκτηση ή η αλλαγή του δεν απόκειται στην ιδιωτική βούληση, αλλά ενδιαφέρει τη δημόσια τάξη, ως θέμα συναπτόμενο με την ασφάλεια των συναλλαγών και των εννόμων εν γένει σχέσεων δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου του ατόμου, χωρεί δε κατ’ αρχήν διά της διοικητικής οδού κ.λπ.».

Επισημαίνει δε πως σε κάθε περίπτωση η αλλαγή του επωνύμου, προϋποθέτει την συνδρομή συγκεκριμένων σοβαρών λόγων, των οποίων η εκτίμηση ανήκει στην αρμόδια διοικητική αρχή και στην προκειμένη περίπτωση του δημάρχου.

Στην αρμοδιότητα του δημάρχου υπάγεται και η αλλαγή επωνύμου, αναγνωρισθέντος (1506 Α.Κ.) ή υιοθετηθέντος τέκνου (1562 Α.Κ.).

Ως προς την άρνηση του, οι σύμβουλοι Επικρατείας τονίζουν πως ο δήμαρχος, είναι δέσμιος «σε κάθε περίπτωση, προπαντός, να εκτιμά τους λόγους που επικαλείται ο αιτών τη μεταβολή του επωνύμου του και να αποφαίνεται εν όψει της σοβαρότητας των λόγων αυτών, εάν ενδείκνυται ή όχι να εγκριθεί η ζητούμενη μεταβολή, αιτιολογώντας ειδικά, από την άποψη αυτή, την απόφασή του».

Το ΣτΕ έκρινε ότι ο δήμαρχος δεν άσκησε την κατά το νομοθετικό διάταγμα 2573/1953 αρμοδιότητά του, δηλαδή δεν εξέτασε αν με βάση τους λόγους που εξέθεσε η μητέρα του ανηλίκου, «ήταν ή όχι ενδεδειγμένη η μεταβολή του επωνύμου του υιού της, ώστε να δεχθεί ή να απορρίψει το αίτημα με ειδική αιτιολογία».

Με βάση την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας ακυρώνεται η απόφαση του δημάρχου και η υπόθεση απαπέμπεται σε αυτόν, προκειμένου να αποφανθεί νόμιμα και αιτιολογημένα ως προς το αίτημα της μητέρας για την αλλαγή του επωνύμου του παιδιού της.

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 10-2-2020 από directNEWS.gr