Ο Ντοναρούμα έβαλε την υπογραφή του στον τελικό του Euro και η Ιταλία σήκωσε το δεύτερο Ευρωπαϊκό τρόπαιό της, επικρατώντας με 3-2 στα πέναλτι της Αγγλίας (κ.α. 1-1) για την οποία η… μοίρα επιμένει να μη θέλει να πανηγυρίζει ποτέ.

Το θερμόμετρο είχε ανέβει έξω από το Γουέμπλεϊ πολύ πριν από τη σέντρα του τελικού, με αρκετά επεισόδια, αλλά κι ένα «ντου» οπαδών χωρίς εισιτήριο. Η αστυνομία υποστήριξε ότι δεν υπήρξε είσοδος στο γήπεδο, όμως ΜΜΕ της Αγγλίας τόνισαν ότι πολλοί από αυτούς πέρασαν, τελικά, στις εξέδρες.

Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι παρέταξε την Ιταλία με 4-3-3 με τους Ντοναρούμα, Ντι Λορέντσο, Μπονούτσι, Κιελίνι, Εμερσον, Μπαρέλα, Ζορζίνιο, Βεράτι, Κιέζα, Ιμόμπιλε, Ινσίνιε, ενώ ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ 3-4-3 με τριάδα στην άμυνα της Αγγλίας (Στόουνς, Μαγουάιρ, Γουόκερ) και τους Πίκφορντ, Τρίπιερ, Ράις, Φίλιπς, Σο, Μάουντ, Κέιν, Στέρλινγκ.

Η Ιταλία κέρδισε το πρώτο κόρνερ, όμως η Αγγλία με το ριμπάουντ άνοιξε το σκορ μόλις στο 2’ (1.57), δικαιώνοντας την τακτική του προπονητή της με τα τρία στόπερ και απελευθερωμένους τους δύο ακραίους των «λιονταριών». Σο και Τρίπιερ ήταν οι πρωταγωνιστές του γκολ. Ο Σο ξεκίνησε την επίθεση από αριστερά, πάσαρε στον άξονα στον Κέιν ο οποίος είδε την κούρσα από δεξιά του Τρίπιερ και του έδωσε τη μπάλα. Ο τελευταίος έβγαλε μια «γλυκιά» σέντρα στο πίσω δοκάρι στο οποίο είχε ήδη φτάσει ο Σο που με μονοκόματο «σκροπ» (σουτ μόλις η μπάλα ακουμπήσει στο έδαφος) νίκησε τον Ντοναρούμα κι έβαλε «φωτιά» στο Γουέμπλεϊ (το πιο γρήγορο γκολ στους τελικούς των Euro).

Η Αγγλοι από πολύ νωρίς έφεραν τον τελικό στα μέτρα τους, ηρέμησαν το παιχνίδι τους και άφησαν φόρτωσαν με άγχος τους Ιταλούς, οι οποίοι ήθελαν την ισοφάριση αλλά γνώριζαν ότι δεύτερο λάθος θα ήταν καταδικαστικό.

Τα «λιοντάρια» έπαιξαν με την ίδια συνταγή αναζητώντας ρήγματα με τους Σο και Τρίπιερ οι οποίοι «ανακάτεψαν» πολλές φορές τους αμυνόμενους της Ιταλίας, καθώς δεν είχαν το μυαλό τους τόσο στα αμυντικά καθήκοντα όταν ανέβαιναν, καθώς τα τρία στόπερ παρείχαν μια σχετική ασφάλεια.

Η Ιταλία δεν μπορούσε να χτίσει επιθέσεις οι οποίες σταματούσαν σχεδόν πάντα στη μεσαία γραμμή. Απόντος του Σπινατσόλα, αναγκάζονταν να κάνουν αποτυχημένα γεμίσματα, σουτ της… απελπισίας και, μοιραία, να μένουν χωρίς τη μεγάλη φάση και… ηθικό μπροστά από την εστία του Πίκφορντ.

Οι Αγγλοι έψαχναν αντεπίθεση, αλλά ακόμη κι όταν τους δινόταν η ευκαιρία, προσπαθούσαν να την ολοκληρώσουν με προϋποθέσεις κι όχι βιαστικά. Μετά το πρώτο μισάωρο η Ιταλία άρχισε να πιέζει πιο πολύ, χωρίς όμως να ανησυχήσει την αγγλική οπισθοφυλακή.

Πως θα γινόταν φάση για την Ιταλία; Είτε με λάθος αντιπάλου, είτε με στημένη φάση, είτε με προσωπική ενέργεια. Στο 35’ ο Κιέζα πήρε τη μπάλα πάνω από τη μεσαία γραμμή, άνοιξε την άμηνα της Αγγλίας αλλά το πολύ καλό σουτ του έξω από τη μεγάλη περιοχή, πέρασε λίγο άουτ και κάπου εκεί η Ιταλία είπε ό,τι είχε να πει επιθετικά στο α’ ημίχρονο.

Στο β’ μέρος, το τέμπο παρέμεινε ίδιο, όπως και η εικόνα του ματς. Η πρώτη φάση ανήκε στην Ιταλία. Στο 50’ ο Στέρλινγκ ανέτρεψε τον Ινσίνιε έξω από την περιοχή του Πίκφορντ, όμως η εκτέλεση του Ιταλού άσου πέρασε άουτ.

Η Ιταλία πήρε μέτρα στο γήπεδο και στο 57’ ο Ινσίνιε από πολύ πλάγια νικήθηκε από τον Πίκφορντ, ο οποίος άρχισε να φωνάζει στους συμπαίκτες του να ανέβουν. Η ομάδα του Μαντσίνι πλέον ξεκινούσε την πίεση από την άμυνα των Αγγλων, οι οποίοι αδυνατούσαν να κρατήσουν τη μπάλα.

Στο 62’ ο Κιέζα μέσα από τη μεγάλη περιοχή των Αγγλων, ξανά με ατομική ενέργεια σούταρε δυνατά αλλά ο Πίκφορντ απέκρουσε εντυπωσιακά. Στο 64’ η Αγγλία απείλησε από κόρνερ με τον Στόουνς (κεφαλιά), όμως ο Ντοναρούμα έδιωξε.

Η Ιταλία επέμεινε και στο 67’, ύστερα από κόρνερ και φάση διαρκείας, ο Μπονούτσι μέσα σε έναν μικρό… χαμό, έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα για το 1-1, τιμωρώντας την οπισθοχώρηση των Αγγλων.

Η Ιταλία πήρε το ερέθισμα που ήθελε, ανέκτησε την κατοχή, πήρε μέτρα και απείλησε ξανά. Στο 74’ ο Μπεράρντι απέτυχε να νικήσει τον Πίκφορντ δεχόμενος πάσα στην πλάτη της αγγλικής άμυνας και τη… δική του, με τους Αγγλους να μην μπορούν να κάνουν παιχνίδι.

Κάπου εκεί, οι δύο ομάδες είδαν τον χρονο να περνά και έγιναν πιο επιφυλακτικές, διότι όποιος δεχόταν γκολ θα ήταν πολύ δύσκολο να το ανταποδώσει. Μοιραία ο τελικός οδηγήθηκε στην παράταση.

Κι εκεί, η Ιταλία διατήρησε την κατοχή, όμως οι δυο ομάδες έδειξαν να μη θέλουν να ρισκάρουν το παραμικρό. Η Ιταλία βέβαια έψαξε κάποιες φάσεις, σε αντίθεση με την Αγγλία που δεν έδειξε τίποτα, παρά το… ξύπνημά της στο β’ μισό του έξτρα χρόνου.

Η διαδικασία των πέναλτι ήρθε μοιραία να σφραγίσει τον τελικό του Euro, ύστερα από το 1976 με τον Πανένκα. Φέτος ο Ντοναρούμα έδωσε το τρόπαιο στην Ιταλία.

Αναλυτικά οι εκτελέσεις:

Μπεράρντι: γκολ 1-0

Κέιν: γκολ 1-1

Μπελότι: απόκρουση Πίκφορντ

Μαγκουάιρ: γκολ 1-2

Μπονούτσι: γκολ 2-2

Ράσφορντ: δοκάρι και άουτ

Μπερναρντέσκι: γκολ 3-2

Σάντσο: απόκρουση Ντοναρούμα

Ζορζίνιο: απόκρουση Πίκφορντ

Σάκα: απόκρουση Ντοναρούμα

Ο Ολλανδός διαιτητής, Μπιόρν Κάιπερς, δεν είχε δύσκολη φάση να διαχειριστεί και πέρασε απαρατήρητος.

ΙΤΑΛΙΑ: Ντοναρούμα, Ντι Λορέντσο, Μπονούτσι, Κιελίνι, Εμερσον (118’ Φλορένσι), Μπαρέλα (54’ Κριστάντε), Ζορζίνιο, Βεράτι (96’ Λοκατέλι), Κιέζα (86’ Μπερναρντέσκι), Ιμόμπιλε (55’ Μπεράρντι), Ινσίνιε (91’ Μπελότι).

ΑΓΓΛΙΑ:  Πίκφορντ, Στόουνς, Μαγουάιρ, Γουόκερ (120’ Σάντσο), Τρίπιερ (70’ Σάκα), Ράις (74’ Χέντερσον – 120’ Ράσφορντ), Φίλιπς, Σο, Μάουντ (99’ Γκρίλις), Κέιν, Στέρλινγκ.

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 11-7-2021 από directNEWS.gr πηγή: kathimerini.gr