Δύο αναρχιοκές ομάδες με κείμενά τους που αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο ανέλαβαν την ευθύνη για τις εμπρηστικές επιθέσεις σε δύο καταστήματα ιδιοκτησίαDς της συζύγου του Νίκου Χαρδαλιά τον περασμένο Μάϊο καθώς και στην οικία του Αντιπροέδρου του ΔΕΔΔΗΕ, καθώς και στην είσοδο της οικίας του δημοσιογράφου, Γιάννη Πρετεντέρη.

Πρόκειται για τις αναρχικές ομάδες  “Προλεταριακός Πυρήνας” ( καταστήματα συζύγου Ν. Χαρδαλιά και οικία Αντιπροέδρου του ΔΕΔΔΗΕ) και Πυρήνες Άμεσης Δράσης”, (σπίτι Νίκου Πρετεντέρη)

Αναλυτικότερα, τα κείμενα των δύο αναρχικών ομάδων, όπως αυτά αναρτήθηκαν στο athens.indymedia,  έχουν ως εξής: .

Εμππρηστικες επιθέσεις σε δύο καταστήματα της συζύγου του Νίκου Χαρδαλιά και στο σπίτι  του Αντιπροέδρου του ΔΕΔΔΗΕ

Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τις εμπρηστικές επιθέσεις σε 2 καταστήματα ιδιοκτησίας του Υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων, Νίκου Χαρδαλιά, στο Βύρωνα, καθώς και στην οικία του Αντιπροέδρου του ΔΕΔΔΗΕ.

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΣΤΟ ΦΟΝΤΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Η κυβέρνηση της ΝΔ, επιλέγοντας στρατηγικά την κατασταλτική διαχείριση της πανδημίας, έχει εξαπολύσει μια λυσσαλέα ταξική και κοινωνική επίθεση προς τη νεολαία και τον κόσμο της εργασίας, η οποία έχει ως στόχο την καταβαράθρωση δικαιωμάτων και κατακτήσεων, μα και συνάμα την ευρύτερη αναδιάρθρωση του καπιταλιστικού κράτους.

Σε μια συγκυρία λοιπόν παγκόσμιας καπιταλιστικής και υγειονομικής κρίσης, η κυβέρνηση διαμόρφωσε ένα ζοφερό περιβάλλον ανασφάλειας και φόβου. Προσπάθησε να αποποιηθεί τις εγκληματικές της ευθύνες, όπως και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, για τη διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας, μετακυλώντας τις στην «ατομική ευθύνη» του καθενός και της καθεμιάς.

Αλήθεια όμως, ποιος ευθύνεται για τους χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας; Ποιος ευθύνεται για τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας στους χώρους εργασίας; Πότε πάρθηκαν μέτρα ή έκλεισαν οι μεγάλες βιομηχανίες; Ποιος ευθύνεται για το στοίβαγμα των φτωχών στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Ποιος ευθύνεται για το ότι δεν επιτάχθηκαν οι ιδιωτικές κλίνες ΜΕΘ, την ίδια στιγμή που συνάνθρωποί μας πέθαιναν στα ράντζα στους διαδρόμους των νοσοκομείων; Ποιους εξυπηρέτησε η πολιτική της κυβέρνησης στο άνοιγμα των συνόρων για τους τουρίστες, αν όχι τα τουριστικά λόμπι; Ποιος ευθύνεται για την κατακόρυφη αύξηση των ναρκωτικών και των ψυχοφαρμάκων, καθώς και της ενδοοικογενειακής βίας την περίοδο του lockdown; Ποια πολιτική βυθίζει όλο και περισσότερο κόσμο στις εξαρτήσεις, μη μπορώντας να αντεπεξέλθει στα καθημερινά αδιέξοδα της καπιταλιστικής καθημερινότητας; Ποιος θέλει τους ανθρώπους κατεσταλμένους, αδρανοποιημένους και αποξενωμένους, δίχως συλλογικές αντιστάσεις;

Ακόμα και μέσα στην περίοδο σκληρού lockdown, η κυβέρνηση, αντί να δώσει κονδύλια για τη στελέχωση του δημόσιου συστήματος υγείας, προτίμησε να δίνει υπέρογκα ποσά σε καναλάρχες για να αναπαράγουν την κυρίαρχη προπαγάνδα, καθώς και σε εξοπλισμούς της αστυνομίας και του ιμπεριαλιστικού μηχανισμού του ΝΑΤΟ. Με εντολή Χρυσοχοϊδη έγιναν χιλιάδες προσλήψεις και αγοράστηκαν εκατοντάδες οχήματα, μηχανάκια, τεθωρακισμένα, τεχνολογικοί εξοπλισμοί, έτσι ώστε να ενδυναμώσει τα μαντρόσκυλα του κεφαλαίου και του κράτους του, στη λογική της προληπτικής αντιεξέγερσης και της προετοιμασίας για κατάπνιξη κάθε αγώνα και κοινωνικής-ταξικής αντίστασης.

Η κατασταλτική αυτή διαχείριση γίνεται ξεκάθαρη τόσο από τις απαγορεύσεις και τις συλλήψεις που έγιναν στις κινητοποιήσεις της 17 Νοέμβρη και της 6 Δεκέμβρη, όσο και από την ακραία κατασταλτική επίθεση στις διαδηλώσεις για την απεργία πείνας του πολιτικού κρατουμένου Δ. Κουφοντίνα, την καταστολή των φοιτητικών καταλήψεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τον ξυλοδαρμό και βασανισμό αγωνιστών/-ριών, την ποινικοποίηση της πολιτικής δράσης μέσω της απαγόρευσης των διαδηλώσεων, της επιβολής προστίμου και της δημιουργίας πλημμελήματος για τη διασπορά COVID-19.

Σε αυτό το περιβάλλον η κυβέρνηση επέλεξε να ψηφίζει στη Βουλή πολύ κομβικά νομοσχέδια, όπως το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, για την παιδεία και την αστυνομία στα πανεπιστήμια, το αντεργατικό νομοσχέδιο. Διαβάζοντας κανείς τις διατάξεις των νομοσχεδίων αυτών, μπορεί να διαπιστώσει το μέγεθος της αντιλαϊκής και ταξικής επίθεσης που εξαπολύει η κυβέρνηση. Ουσιαστικά ποινικοποιεί την πολιτική δράση, είτε στο δρόμο, είτε στο πανεπιστήμιο, είται στους χώρους δουλειάς. Σχεδιάζει εκπαιδευτικά νομοσχέδια που προωθούν την ιδιωτική εκπαίδευση, ενώ εγκληματοποιεί τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που αγωνίζονται μέσα από τις συλλογικοποιήσεις τους στα πανεπιστήμια.

Μέσα σ' αυτή τη συγκυρία έρχεται να προστεθεί και η ψήφιση του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου-εκτρώματος, με το οποίο θα ισοπεδωθούν κατακτήσεις που με αίμα και αγώνες κερδήθηκαν από την εργατική τάξη. Έρχεται να επικυρώσει το καθεστώς επισφάλειας και εργασιακής ζούγκλας που επικρατεί εδώ και χρόνια στους χώρους εργασίας. Έρχεται και αυτό με τη σειρά του, όπως και τα προηγούμενα αντεργατικά νομοθετήματα που ψηφίστηκαν απ' όλες τις κυβερνήσεις κατά τη μεταμνημονιακή περίοδο, να κάνει ξεκάθαρο το ότι σε περιβάλλον καπιταλιστικής κρίσης και όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων, η μείωση του κόστους εργασίας αποτελεί βασική στρατηγική του κεφαλαίου και του κράτους του.

Η «ανάπτυξη» την οποία ευαγγελίζονται καθημερινά ΕΕ-ΣΕΒ-Κυβέρνηση, σημαίνει φτωχά εργατικά χέρια, ελαστικές σχέσεις εργασίας, πλήρως προσαρμοσμένες στις ορέξεις της εργοδοσίας, εργαζόμενοι/-ες χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα. Διαμορφώνεται έτσι ένα περιβάλλον όπου προφανώς το κεφάλαιο θα καρπώνεται μεγαλύτερη υπεραξία από την εργασία, ενώ παράλληλα στρώνεται το έδαφος για επενδύσεις με χαμηλό εργατικό κόστος και φοροελαφρύνσεις για το κεφάλαιο, άρα ελκυστικό τοπίο για επενδύσεις. Αυτή η διαδικασία εξυπηρετεί τόσο τα ντόπια αφεντικά, όσο και τα ευρωπαϊκά και διεθνή μονοπώλια.

Βασικός πυλώνας του νομοσχεδίου αποτελεί η κατάργηση του 8ώρου και η αντικατάστασή του με 10ωρο, το οποίο θα «συμφωνείται» από εργοδότη και εργαζόμενο μέσω ατομικής σύμβασης. Εξισώνει την υπερωρία με την ώρα, αυξάνει τον αριθμό των υπεωριών στις 150. Ποινικοποιεί το δικαίωμα στην απεργία, φακελώνει τους απεργούς μέσω του ηλεκτρονικού συστήματος ψηφοφορίας. Η διάταξη αυτή ουσιαστικά προσπαθεί να καταργήσει τελείως τις απεργίες, καθώς η εφαρμογή της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για την πραγματοποίηση της απεργίας θα συνδυάζεται πλέον με τη διάταξη περί υποχρεωτικής συμμετοχής στη Γενική Συνέλευση, όπου αποφασίζει απεργία τουλάχιστον το 50% των οικονομικά ενεργών μελών του πρωτοβάθμιου συνδικάτου. Θεσμοθετεί επίσης τις ποινές στα σωματεία και την αποζημίωση στην εργοδοσία όταν μια απεργία κρίνεται «καταχρηστική» και «παράνομη».

Διεύρυνση της κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας σε πολλούς πλέον κλάδους, πέραν του σακατεμένου κλάδου του εμπορίου, και απαίτηση για προσωπικό ασφαλείας στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Με λίγα λόγια, αύξηση της εργοδοτικής τρομοκρατίας, περαιτέρω επίθεση στις συλλογικές συμβάσεις και διαπραγματεύσεις, αποσάθρωση των όρων εργασίας, τσάκισμα της συνδικαλιστικής δράσης.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ, ΜΗΝ ΕΧΕΤΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΕΡΓΑΤΕΣ

Οι συνθήκες εργασίας λάστιχο, η εντατικοποίηση της εργασίας, σε συνδυασμό με τα ισχνά μέτρα που λαμβάνουν οι εργοδότες, νομοτελειακά οδηγούν σε δολοφονίες εργατών και εργατριών. Εκατοντάδες είναι οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες, είτε δουλεύουν στον κλάδο του δικύκλου (courier, delivery), είτε στην οικοδομή, είτε σε κατασκευαστικά έργα στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, που έχουν δολοφονηθεί εν ώρα εργασίας.

Χαρακτηριστικά γεγονότα αποτελούν οι δολοφονίες των εργατών στα έργα συντήρησης του ΔΕΔΔΗΕ. 3 εγάτες εργολαβικού συνεργείου του ΑΚΤΩΡ έπεσαν νεκροί εν ώρα εργασίας στην Εύβοια στις 1 Απρίλη, ενώ στις 16 Απρίλη ανακοινώθηκε από τη ΔΕΗ άλλη μια διπλή εργατική δολοφονία στη μονάδα του Αγίου Δημητρίου.

Να μη συνηθίσουμε το θάνατο στους χώρους εργασίας, να μη λησμονήσουμε τους νεκρούς και τις νεκρές της τάξης μας, να εκδικηθούμε για όλους αυτούς που δολοφονήθηκαν από το κεφάλαιο και το κράτος του. Ενάντια στη ζοφερή συνθήκη που διαμορφώνεται, να αντισταθούμε με όσες δυνάμεις έχουμε στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση και στην εντεινόμενη επίθεση που δεχόμαστε, ως τάξη και ως κίνημα.

ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ - ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ

ΤΑΞΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΑΞΗΣ

ΥΓ: Μέσα σε αυτό το περιβάλλον σήψης και εξατομίκευσης που προωθεί η κυβέρνηση, ένα γεγονός μέσα στις φυλακές Μαλανδρίνου ήρθε να μας υπενθυμίσει με εκκωφαντικό τρόπο την αντίθεση 2 κόσμων: του κόσμου του κράτους, του κεφαλαίου, των μαφιών, της υπηρεσίας των φυλακών, των διαπλεκόμενων κρατουμένων, του νόμου της ζούγκλας και των ισχυρών από τη μία, και από την άλλη του κόσμου της ισότητας, της αλληλεγγύης, της ανιδιοτέλειας, του αγώνα και της αξιοπρέπειας. Αυτή την αντίθεση ανέδειξε η επίθεση και ο ξυλοδαρμός με βαρύ τραυματισμό που δέχθηκε ο αναρχικός σύντροφος και πολιτικός κρατούμενος, Γιάννης Δημητράκης, από κρατουμένους, διαπλεκόμενους με μαφίες και υπηρεσία στη φυλακή Μαλανδρίνου. Ο Γιάννης με τη στάση του, υπερασπιζόμενος τον αδύναμο και το δίκαιο, επιβεβαίωσε πως «αν θες να λέγεσαι άνθρωπος δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν από τις φωνές, το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες, μα ούτε βήμα πίσω.» (Λειβαδίτης). Την αμέριστη αλληλεγγύη μας και καλή ανάρρωση. Ό,τι και αν του συμβεί, συνυπεύθυνοι είναι η κυβέρνηση, ο Χρυσοχοϊδης και η Νικολάου.

Προλεταριακός Πυρήνας

Εμπρηστική  επίθεση στην είσοδο του σπιτιού  του Γιάννη  Πρετεντέρη

Στα πλαίσια των Πυρήνων Άμεσης Δράσης, ως Πυρήνας Εξεγερτικής Βίας, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την εμπρηστική επίθεση στην είσοδο της οικίας του Γιάννη Πρετεντέρη.

Καμία έκπληξη δε μας προκάλεσαν οι καταδίκες των αστικών πολιτικών κομμάτων, της ΕΣΗΕΑ, της κυβερνητικής εκπροσώπου. Ο Γιάννης Πρετεντέρης έχει αποδείξει με κάθε δυνατή ευκαιρία ότι αποτελεί το πιο πιστό μαντρόσκυλο της διεφθαρμένης οικονομικής και πολιτικής ελίτ που κυβερνάει με αλαζονία και ασυδοσία αυτόν τον τόπο όλα αυτά τα χρόνια. Ο Πρετεντέρης συμβολίζει ένα πρόσωπο – πρότυπο για τον αστικό κόσμο. Η θέση του μέσα στο σύστημα, τα πόστα και τα καθήκοντα που έχει κληθεί να φέρει εις πέρας ακολουθούν μια διπλή διαδρομή που καταλήγει στον ίδιο δρόμο.

Η μία είναι αυτή που κάνει την εμφάνισή της μπροστά από τις κάμερες των τηλεοπτικών καναλιών. Φανταχτερή, κυρίαρχη, ισχυρή, επιχορηγούμενη, κατασκευασμένη. Ο Πρετεντέρης είναι ένα λαμπρό παράδειγμα μιας ακούραστης προπαγανδιστικής μηχανής που καλείται να εκπροσωπήσει τα κρατικά και καπιταλιστικά συμφέροντα και να διαμορφώσει μια κοινωνική ηθική, την ηθική του συστήματος. Την ηθική αυτή που πάντα παρουσιάζεται με το διαταξικό προσωπείο της κοινωνικής πλειοψηφίας, για να χτυπήσει με το ραβδί της κυρίαρχης ταξικής βίας και να διατάξει με θράσος -εξασκώντας τεχνικές ψυχολογικού πολέμου- όσους θίγουν τα συμφέροντα των ισχυρών. Διασπορά ψευδών ειδήσεων, διαρκής προσπάθεια χειραγώγησης των πολιτών, συκοφαντίες, δολοφονίες χαρακτήρων είναι στην ημερίσια ατζέντα του. Την ίδια στιγμή, το ιδεολογικό του προφίλ το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί ως “εκσυγχρονιστικό” στα πρότυπα του σκληρού νεοφιλελεύθερου κέντρου, αποτελεί την επίσημη τηλεοπτική εκπροσώπηση της πολιτικής εξουσίας και των πιο αδίστακτων οικονομικών συμφερόντων. Για τον Πρετεντέρη υπάρχει ένας απαράβατος κανόνας: Ηθικό και νόμιμο είναι ό,τι βολεύει και εξυπηρετεί το σύστημα εξουσίας που τον στηρίζει. Παράνομο και αυθαίρετο είναι ό,τι απειλεί τα συμφέροντά του.

Η άλλη διαδρομή του Πρετεντέρη είναι σκοτεινή. Είναι αυτή των ύποπτων δοσοληψιών με πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, των πρόθυμων διαμεσολαβήσεων για κάθε είδους κρατικές και παρακρατικές βρωμοδουλειές, των καλοπληρωμένων συμφωνιών κάτω από το τραπέζι για το πού θα παρέχει την απαιτούμενη πολιτική του στήριξη. Είναι η διαδρομή ενός πιστού αυλικού που έχει στήσει το αντίσκηνό του έξω από τις βίλες των μεγαλεφοπλιστών, των καναλαρχών, των εργολάβων, των μεγάλων πολιτικών οικογενειών, περιμένοντας με περίσσια δουλικότητα τις προσταγές τους. Η διαδρομή του μαύρου χρήματος, των offshore, της εκτεταμένης φοροδιαφυγής, των μαφιόζικων λειτουργιών του συστήματος που ξεπλένονται με το αζημίωτο από εντεταλμένους δημοσιολόγους όπως ο Πρετεντέρης.

Ο Γιάννης Πρετεντέρης, ως παραπαίδι του Λαμπράκη και του Μπόμπολα, έκανε τις πρώτες του εμφανίσεις στην ιδιωτική τηλεόραση, στον ΑΝΤ1. Ήταν από τους πρώτους που δώσανε φωνή και πολιτική νομιμοποίηση στους ναζί της Χρυσής Αυγής τη δεκαετία του '90, φωνάζοντας τον Νίκο Μιχαλολιάκο και δίνοντας το λόγο στον Περίανδρο Ανδριτσόπουλο και άλλα πρωτοπαλίκαρα της τότε Χ.Α. ώστε να στάξουν το νεοναζιστικό τους δηλητήριο δημόσια. Εξάλλου, όταν εξυπηρετεί τους κρατικούς σχεδιασμούς, η αστική δημοκρατία αναπαράγει την εκδοχή του πολιτικού πλουραλισμού και της ανεκτικότητας. Φτάνει βέβαια η αντίθετη φωνή να έχει δώσει διαπιστευτήρια υποταγής στο κράτος και τους καπιταλιστές ότι ο βαθύς πυρήνας των συμφερόντων τους θα παραμείνει ανέγγιχτος.

Ο Γιάννης Πρετεντέρης γρήγορα μεταπηδάει στο MEGA, ενώ αρθογραφεί στον έντυπο τύπο τότε ιδιοκτησίας Λαμπράκη (ΒΗΜΑ, ΝΕΑ). Αποκτά ρόλο βασικού σχολιαστή στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων και δική του πολιτική εκπομπή. Η ακούραστη επιμονή του στην ιδεολογικοπολιτική υπεράσπιση κάθε πράξης κρατικής βίας, κάθε οικονομικού – πολιτικού σκανδάλου, μετατρέπει τον ίδιο και την εκπομπή του σε σύνθημα που φωνάζεται στους δρόμους των πόλεων από το φοιτητικό κίνημα που αγωνιζόταν ενάντια στον τότε νόμο – πλαίσιο της Διαμαντοπούλου: “Η ανατροπή δεν είναι εκπομπή, Πρετεντέρη ψόφα να κάνουμε γιορτή”. Ο Πρετεντέρης είχε κερδίσει επάξια την αντιπάθεια όσων εμπλέκονταν με κοινωνικές – πολιτικές διεκδικήσεις, καθώς όλοι είχαν αλεστεί στην προπαγανδιστική του μυλόπετρα.

Παράλληλα με την καθημερινή υπεράσπιση των μνημονίων και των πολιτικών που ασκούνταν εκείνη την περιόδο, ήταν πάλι από τους πρώτους που έδωσαν τηλεοπτική φωνή στις ρατσιστικές "επιτροπές κατοίκων", με αποτέλεσμα το ρατσιστικό δηλητήριο να βρει ανταπόκριση στις στρατιές των νεόπτωχων της κρίσης. Είμαστε σίγουροι πως το Μάιο του 2012 ο Πρετεντέρης κοίταζε τα αποτελέσματα των εκλογών με περηφάνια. Είχε συμβάλλει τα μέγιστα για το 7% της Χρυσής Αυγής, όπως επιθυμούσε άλλωστε και ο εφοπλιστής που τον έχει σήμερα στο pay roll του στον ΔΟΜ.

Ανάλογα με την εκάστοτε περίοδο, ο Γιάννης Πρετεντέρης αλλάζει τις απόψεις του σαν τα καλοσιδερωμένα του πουκάμισα. Γίνεται ρατσιστής και ξενοφοβικός κλείνοντας το μάτι στους φασίστες, τους ρατσιστές, τους ακροδεξιούς, ζητώντας και άλλους πνιγμένους μετανάστες στα θαλάσσια σύνορα, και άλλες δολοφονίες προσφύγων στο φράχτη του Έβρου. Γίνεται “εκσυγχρονιστής” και φιλελεύθερος ζητώντας περισσότερες περικοπές μισθών, περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, περισσότερη ελαστικότητα στην εργασία. Γίνεται “αντιφασίστας” από δεξιά σκοπιά, παραλείποντας ότι η Χ.Α. υπήρξε μια χρυσή εφεδρεία για το πολιτικό σύστημα. Σε κάθε περίπτωση, ο Πρετεντέρης παραμένει διαχρονικά ένα κακέκτυπο δημοσιογράφου που παρέχει με το αζημίωτο τις υπηρεσίες του στις συμμορίες των πολιτικών και οικονομικών πλιατσικολόγων που συνεχίζουν ανενόχλητοι την λεηλασία τους σε βάρος των καταπιεσμένων.

Βασική προπαγανδιστική στρατηγική του Πρετεντέρη είναι η καλλιέργια του κοινωνικού αυτοματισμού. "Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τεμπέληδες" μόνο όταν διαμαρτύρονται για τις περικοπές μισθών. "Οι φοιτητές είναι αργόσχολοι" μόνο όταν κάνουν καταλήψεις. "Οι μαθητές είναι καθοδηγούμενοι" μόνο όταν διαδηλώνουν. "Οι εργάτες των ΜΜΜ ταλαιπωρούν το επιβατικό κοινό" μόνο όταν απεργούν. Όσο οι εκάστοτε κοινωνικές ομάδες ανέχονται αυτό το μαστίγιο στις πλάτες τους, αποτελούν τους στυλοβάτες της εθνικής προσπάθειας για την “ευλογημένη” οικονομική ανάπτυξη, αποτελούν την υποψήφια βάση για την ανασυγκρότηση και τη στελέχωση του “σοβαρού” εθνικού κορμού, που δεν είναι τίποτα άλλο από την κοινωνική έκφραση του σύγχρονου δοσιλογισμού.

Γιατί, για τον Πρετεντέρη δεν έχει σημασία το αίμα που χύνεται στους δρόμους από τα γκλομπ και τα όπλα της αστυνομίας, δεν έχουν σημασία οι χιλιάδες αυτοκτονίες συνανθρώπων μας, δεν έχει σημασία η καταστροφή του δημόσιου συστήματος υγείας που κλείνει την πόρτα της αξιοπρεπούς ζωής για χιλιάδες ανθρώπους που βρίσκονται στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας, δεν έχουν σημασία οι πλειστηριασμοί σπιτιών και επιχειρήσεων από τα κοράκια του τραπεζικού κεφαλαίου, δεν έχουν σημασία οι ιδιωτικοποιήσεις έναντι πινακίου φακής όλων των δημόσιων επιχειρήσεων, δεν έχει σημασία που το Αιγαίο έχει μετατραπεί σε νεκροταφείο ψυχών, που τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών στην Ελλάδα ο ιστορικός του μέλλοντος θα τα συγκρίνει με τη ναζιστική θηριωδία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Και δεν έχουν σημασία, γιατί ο Πρετεντέρης εκφράζει την ασυδοσία της ντόπιας εκδοχής της κυριαρχίας. Επιζητεί να ενισχύσει τους ιδεολογικούς μηχανισμούς της κοινωνικής αδιαφορίας ώστε να ενταθεί ο κοινωνικός κανιβαλισμός, η ιδιώτευση, οι ατομικές λύσεις που προωθεί ο καπιταλισμός.

Από την άλλη βέβαια, ο Γιάννης Πρετεντέρης είναι λαλίστατος και καθόλου αδιάφορος όταν στοχοποιούνται -έστω και στα ενδοσυστημικά πλαίσια- οι "φίλοι" και οι αφέντες του, σπεύδοντας αμέσως με τη λασπωμένη πένα του να τους υπερασπιστεί. Έχει σημασία να βγάλει λάδι τον πρεζέμπορα και λαθρέμπορα πετρελαίου Μαρινάκη, καθώς και τη Μαρέβα Μητσοτάκη με τις offshore στο εξωτερικό, "Διότι η μέθοδος του εκβιασμού ήταν εντυπωσιακά απαράλλακτη. Από τον διωκώμενο Μανιαδάκη ζητούσαν «να δώσει» τους πολιτικούς της Novartis. Από τον κατηγορούμενο Παπαντωνίου «να δώσει» τον Σημίτη. Από έναν ισοβίτη του «Noor-1» «να δώσει» τον Μαρινάκη. Από τον Παπασταύρου «να δώσει» τη Μαρέβα!" (Γιάννης Πρετεντέρης).

Έχει σημασία ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της μεταπολίτευσης, το σκάνδαλο Novartis, να εμφανιστεί ως σκευωρία εναντίον της κυβέρνησης Σαμαρά. Ένα σκάνδαλο που ψηλαφίζει τον τρόπο με τον οποίο καπιταλιστικοί κολοσσοί (ειδικά οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες), ρυθμίζουν προς όφελός τους και εις βάρος των από τα κάτω τους "όρους του παιχνιδιού", ακόμα και με χρηματίσεις πολιτικών. Ακόμα και για τον μοναδικό πολιτικό που η αστική δικαιοσύνη έχει προχωρήσει κάπως τις διαδικασίες και έχει ασκήσει δίωξη, τον Λοβέρδο, ο Πρετεντέρης βγήκε να δώσει διαπιστευτήρια πιστού οικόσιτου:

"Τέλη 2016, ο Α. Λοβέρδος επέστρεφε από μια εκδρομή με τα παιδιά του. Σταματάει κάπου στην Εθνική Οδό επειδή πεινούσαν οι μικροί κι ακούει στο ραδιόφωνο να λένε για μια υπόθεση Novartis στις ΗΠΑ που φέρεται να εμπλέκει (και) «έλληνες αξιωματούχους». Αργότερα οι ΗΠΑ θα διευκρινίσουν πως με τον όρο «αξιωματούχος» δεν εννοούσαν φυσικά πολιτικούς αλλά στελέχη του ευρύτερου δημόσιου τομέα υγείας. Στην Εθνική Οδό όμως ο Λοβέρδος δεν ήξερε τίποτα για αξιωματούχους ή πολιτικούς. Δεν ήξερε καν τη Novartis! Κυρίως όμως δεν γνώριζε ότι ξεκινούσε ένας εφιάλτης για τον ίδιο και την οικογένειά του που θα συνεχιζόταν τα επόμενα τέσσερα χρόνια κι έως πρόσφατα." (Γιάννης Πρετεντέρης)

Έχει σημασία να βγάλει λάδι τη κυβέρνηση και συγκεκριμένα την υπουργό Πολιτισμού Μενδώνη, αλλά και τον ίδιο τον Μητσοτάκη στη δυσώδη υπόθεση συγκάλυψης του παιδεραστή Λιγνάδη:

"Εχει ευθύνη η κυβέρνηση; Προφανώς έχει την ευθύνη της επιλογής – με την έννοια της ευθύνης που έχει μια κυβέρνηση για όλες τις επιλογές της. Είτε διαλέγει καλλιτεχνικό διευθυντή για το Εθνικό, είτε διοικητή στον Ευαγγελισμό, είτε πρόεδρο στην Αττικό Μετρό ΑΕ. Υπήρξε απόπειρα συγκάλυψης; Η πρώτη μήνυση κατά Λιγνάδη κατατέθηκε στις 5 Φεβρουαρίου, ο Λιγνάδης παραιτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου, ακολούθησαν άλλες μία ή δύο μηνύσεις έως τις 19 Φεβρουαρίου, στις 20 Φεβρουαρίου συνελήφθη. Κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του από τα γεγονότα. Τα υπόλοιπα είναι ιστορίες για αγρίους." (Γιάννης Πρετεντέρης)

Αυτές είναι μόνο λίγες αναφορές για το συστηματικό ξέπλυμα μέσα από τα άρθρα του και ένας από τους λόγους που είναι στα ανώτερα κλιμάκια της πληρωμένης συστημικής δημοσιογραφίας, αλλά και ένας υψηλού συμβολισμού στόχος για τους μαχόμενους σχηματισμούς που, σε πείσμα των καιρών, προσπαθούν να κρατήσουν αναμμένη τη φλόγα του κοινωνικού πόλέμου. Η εμπρηστική επίθεση έξω από το σπίτι του στην περιοχή του Ψυχικού αφιερώνεται σε όσους και όσες ο Γιάννης Πρετεντέρης έχει λοιδωρήσει, συκοφαντίσει, εξευτελίσει και διαπομπεύσει όλα αυτά τα χρόνια. Είναι αφιερωμένη επίσης σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους που το εν λόγω κάθαρμα ουκ ολίγες φορές έχει συκοφαντήσει. Τέλος, είναι και ένα κάλεσμα προς όλες τις μαχόμενες δυνάμεις. Ο εχθρός μας δεν είναι αόρατος. Έχει όνομα και διεύθυνση.

Συντροφικούς χαιρετισμούς σε όλες τις ομάδες, τις ατομικότητες, τους πυρήνες που επιλέγουν να συμβάλουν στη συγκρότηση του δικτύου επαναστατικής βίας που έχουμε περιγράψει μέσα από τα κείμενά μας. Το έχουμε πει και το κάνουμε πράξη, οργανώνουμε Πυρήνες Άμεσης Δράσης για να χτυπήσουμε κράτος και κεφάλαιο. Από την Αθήνα, τον Βόλο, τη Θεσσαλονίκη, οι καπνοί από τους εμπρησμούς προλογίζουν την αναταραχή που θα προκαλέσουμε. Με τη γλώσσα της φωτιάς θα απαντήσουμε στους εκβιασμούς και την κρατική τρομοκρατία.

Αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους στις ελληνικές φυλακές.

Σινιάλο αλληλεγγύης σε όλους τους αμετανόητους επαναστάτες και επαναστάτριες στις φυλακές της Χιλής και της Ιταλίας.

Μνήμη εξεγερτική για την Luisa Toledo Sepúlveda.

Πυρήνες Άμεσης Δράσης

Πυρήνας Εξεγερτικής Βίας

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 28-7-2021 από directNEWS.gr