Η είδηση, που δόθηκε στη δημοσιότητα αυτή την εβδομάδα, ότι πέντε ασθενείς με HIV έχουν τώρα μη ανιχνεύσιμο τον ιό στο αίμα και στους ιστούς, μετά από μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων, αναπτέρωσε τις ελπίδες για αντιμετώπιση του ιού.

Ο Δρ. Χοσέ Λουϊς Ντίεθ, επικεφαλής του Ινστιτούτου Αιματολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Gregorio Marañón στη Μαδρίτη και ένας από τους επικεφαλής της έρευνας, που δημοσιεύθηκε στο Annals of Internal Medicine, λέει αναφέρεται στην έκταση της ανακάλυψης.

Η μελέτη, με επικεφαλής τους επιστήμονες του Ινστιτούτου Έρευνας για το AIDS IrsiCaixa στη Βαρκελώνη και του Νοσοκομείου Gregorio Marañón, παρακολουθεί έξι ασθενείς “στο πλαίσιο μιας διεθνούς κοινοπραξίας” που αποτελείται από διάφορους ερευνητές, συμπεριλαμβανομένων γιατρών, αιματολόγων, ιολόγους και βιολόγους.

Ο Δρ Ντίεθ εξηγεί ότι επί, σχεδόν, μια 20ετία, πραγματοποιούν μεταμοσχεύσεις για την αντιμετώπιση περιπτώσεων καρκίνου. “Καταφέραμε να θεραπεύσουμε τον καρκίνο, αλλά όχι τον HIV», λέει. Οι μεταμοσχεύσεις ήταν πάντοτε αλλογενείς (από διαφορετικό δότη στον παραλήπτη) και οι επιστήμονες παρατήρησαν κάποια αρχικά ευρήματα που εμφάνιζαν τη μείωση του ιού κι έτσι σκέφτηκαν να “επικύρώσουν αυτά τα ευρήματα”.

Η μετάλλαξη του "ασθενούς Βερολίνου"

Ο Ντίεθ ανέφερε ότι όταν επιλέχθηκαν οι ασθενείς που θα λάμβαναν μέρος, όλοι έπρεπε να πληρούν μια προϋπόθεση: ότι δεν θα είχαν την μετάλλαξη CCR5 Delta 32 (η οποία παρέχει κάποια αδιαπερατότητα στα κύτταρα στον ιό HIV) στα κύτταρα τους.

Την μετάλλαξη αυτή είχε ο αποκαλούμενος “ασθενής Βερολίνο”, ο Τίμοθι Μπράουν, ο μόνος γνωστός μέχρι σήμερα ασθενής που κατάφερε να ξεπεράσει τον ιό HIV μετά από μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων το 2008, στην οποία υπεβλήθη, για να θεραπεύσει τη λευχαιμία από την οποία έπασχε. Από τότε, οι ερευνητές έχουν αναλύσει το ρόλο αυτών των κυττάρων στη θεραπεία αυτής της ασθένειας.

Όμως, η ομάδα με επικεφαλής τον Ντίεθ ήθελε να μάθει εάν οι ασθενείς χωρίς τη συγκεκριμένη μετάλλαξη θα μπορούσαν επίσης να ωφεληθούν από θεραπείες βλαστικών κυττάρων και, αν ναι, να καθορίσουν το ποιοι παράγοντες επηρέασαν .

Νέο αίμα: ο καρκίνος εξαφανίζεται και ο ιός μειώνεται

Καθώς ο χρόνος πέρασε και το αίμα του ασθενούς αντικαταστάθηκε από νέο υγιές αίμα, ο καρκίνος εξαφανίστηκε και, μαζί του, η δεξαμενή του ιού εξαφανίστηκε "μέχρι να μην είναι ανιχνεύσιμη με σύγχρονες μεθόδους", λέει ο γιατρός. "Μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι θα μπορούσαμε να βγάλουμε απ’ τη μέση τον ιό”, λέει. Αν και η αλήθεια είναι ότι αυτό πρέπει να διασφαλιστεί.

Γι 'αυτό, είναι απαραίτητο να διεξαχθεί μια δεύτερη μελέτη που βασικά συνίσταται, σύμφωνα με τον Ντίεθ, στην αναστολή της αντιρετροϊκής αγωγής που όλοι οι ασθενείς έχουν διατηρήσει μέχρι σήμερα και επομένως “ελέγχεται αν ο ιός επανεμφανίζεται ή όχι”.

Επομένως, η επιβεβαίωση θα απαιτούσε μια κλινική μελέτη που να ακολουθεί όλες τις κατευθυντήριες γραμμές, να την υποβάλει στις υγειονομικές αρχές και μόνο στη συνέχεια να την ξεκινήσει. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να υπάρξει μια αναμονή, τουλάχιστον, ενός έτους για να είμαστε σίγουροι ότι ο ιός έχει εξαλειφθεί.

Εξαφάνιση του ιού HIV χωρίς να χρειάζεται μεταμόσχευση

Εάν επιβεβαιωθεί ότι αυτή η τεχνική καταφέρνει να εξαλείψει τον ιό από τον οργανισμό των ασθενών, θα αντιμετωπίζαμε μια ιατρική ανακάλυψη κολοσσιαίων διαστάσεων.

Για το γιατρό, αυτό θα ήταν ένα μεγάλο επιχείρημα υπέρ της "χρήσης της ανοσοθεραπείας". Μία μελλοντική εξέλιξη αυτής της τεχνικής που “κατευθύνει άμεσα τα λεμφοκύτταρα” θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στους ασθενείς με HIV χωρίς να χρειάζεται να υποβληθούν σε μεταμόσχευση "που συνεπάγεται κινδύνους", εφόσον δεν το χρειάζονται για τη θεραπεία του καρκίνου, όπως στην περίπτωση των ασθενών που μελετήθηκαν.

Ορισμένα κλειδιά

Ένα από τα κλειδιά που παρουσιάζει ο αιματολόγος είναι η προέλευση των βλαστικών κυττάρων. Από τους έξι ασθενείς που μελετήθηκαν, μόνο σε πέντε ο ιός ήταν μη ανιχνεύσιμος, αν και οι ρυθμοί στον έκτο, στον οποίον ο ιός είναι ανιχνεύσιμος, έχουν μειωθεί σημαντικά.

Σύμφωνα με τον Ντίεθ, μια πιθανή εξήγηση γι' αυτό είναι ότι αυτός ο ασθενής ήταν ο μόνος στην ομάδα που υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση κυττάρων από τον ομφάλιο λώρο και είναι πιθανό ότι αυτά είναι πιο ανώριμα κύτταρα που δεν αντικαθιστούν τα υγιή κύτταρα με τα ίδια ταχύτητα, δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα με τους υπόλοιπους ασθενείς.

Ένα άλλο ουσιώδες στοιχείο είναι η ασθένεια μοσχεύματος έναντι του δέκτη, δηλαδή η αντίδραση του οργανισμού του ασθενούς έναντι των κυττάρων του δότη. Για τον ερευνητή, είναι σημαντικό να επαληθεύσουμε ότι η "αλωπερατότητα λειτουργεί", επειδή αυτή η αντίδραση είναι θεμελιώδης τόσο για την εξάλειψη του όγκου όσο και για τη δεξαμενή του ιού.

Προς το παρόν, είναι ακόμα νωρίς να επιβεβαιώσουμε αν αυτοί οι πέντε ασθενείς είναι οι επόμενοι, μετά τον Τίμοθυ Μπράουν, που θα ξεπεράσουν αυτή την ασθένεια, αλλά τα πρώτα βήματα που έγιναν με αυτή τη νέα μέθοδο είναι ενθαρρυντικά.

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 21-10-2018 από directNEWS.gr