Ολόκληρο το δημοσίευμα του Reuters που αναφέρεται σε ασυνήθιστες – όπως τις χαρακτηρίζει – αγοραπωλησίες ακινήτων μεταξύ...

της Τράπεζας Πειραιώς και εταιρειών, στο Διοικητικό Συμβούλιο των οποίων συμμετείχαν μέλη της οικογένειας Σάλλα, έχει ως εξής:

«Αυτός είναι ο πρώην οικονομικός καθηγητής πίσω από τη νεόπλουτη τράπεζα που οδήγησε το ελληνικό μπαμ για να γίνει ένα βαρέων-βαρών χαρτοφυλάκιο πάνω από 35 δις ευρώ.

Αυτή είναι η αφοσιωμένη του γυναίκα, πού επιβλέπει τις χορηγίες της τράπεζας σε μουσεία και τέχνες, και συμβουλεύει στην εταιρική κοινωνική ευθύνη.

Ο Μιχάλης Σάλλας αποκλειστικός πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς, τέταρτη μεγαλύτερη στην Ελλάδα και η Σοφία Στάικου είναι ένα ελληνικό δυνατό δίδυμο, σύμβολα της ταχείας ανάπτυξης αφού μπήκε η χώρα στην Ευρώπη το 2001.

Αλλά η έρευνα δημοσίων εγγράφων, συμπεριλαμβανομένων οικονομικών δηλώσεων και εγγράφων ιδιοκτησίας, δείχνουν ότι το ζευγάρι μπορεί να είναι εμβληματικό από την έλλειψη διαφάνειας και αδύνατης συνεργασίας διακυβέρνησης που έχουν τροφοδοτήσει την Ελλάδα με οικονομικά προβλήματα.

Οι Ελληνικές τράπεζες σύντομα θα ανακεφαλαιοποιηθούν με ένα εκτιμώμενο ποσό 30-50 δις ευρώ, μέρη από το δεύτερο πακέτο διάσωσης της χώρας, που υποστηρίζεται από το Δ.Ν.Τ και τους εταίρους.

Οι αναλυτές εκτιμούν ότι η Πειραιώς θα πάρει 3-3,5 δις ευρώ.

Ο Σάλλας τέθηκε επικεφαλής της Πειραιώς από την κυβέρνηση πριν από 21 χρόνια, πριν ακόμα η τράπεζα ιδιοτικοποιηθεί. Του ανήκει το 1,5% της τράπεζας, της οποίας η μετοχή έχει πραγματοποιήσει βουτιά της τάξης του 97% από τα υψηλά που άγγιξε το 2007.

Αλλά και η σύζυγος του και τα δυο του παιδιά, διαθέτουν μια σειρά από ιδιωτικές εταιρίες επενδύσεων, οι οποίες σύμφωνα με όσα αποκάλυψε η έρευνα στα Δημόσια έγγραφα, έχουν σφραγίσει εκατομμύρια ευρώ σε δραστηριότητες real estate, deals τα οποία δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ σε μετόχους της τράπεζας.

Σε πλούσιες περιοχές της Αθήνας και των προαστίων και σε τουλάχιστον ένα ελληνικό νησί, αυτές οι εταιρίες αγόρασαν ιδιοκτησίες με δάνεια από την Πειραιώς και στη συνέχεια νοίκιασαν τα επτά από τα κτήρια αυτά πίσω στην τράπεζα και τα χρησιμοποιούσαν ως καταστήματα.

Η Πειραιώς αγόρασε επίσης ιδιοκτησία από τις εταιρίες και χρηματοδότησε άλλους αγοραστές να αγοράσουν ιδιοκτησία από αυτούς.

Μεταξύ των πιο ασυνήθιστων συναλλαγών συμπεριλαμβάνεται συναλλαγή εταιρίας συνδεδεμένη με τη Στάικου και τα δυο της παιδιά Γιώργο και Μυρτώ, όπως επίσης και σημαντικών πρώην εκτελεστικών στελεχών της τράπεζας.

Οι αμφιβολίες αυτές αφορούν την πώληση της τράπεζας Πειραιώς τον Απρίλιο του 2006 από τρεις διαφορετικούς ιδιώτες επιχειρηματίες.

Σύμφωνα με τα αρχεία ιδιοκτησίας κάθε ένας από τους επιχειρηματίες αγόρασε μια ιδιοκτησία σε τιμή κάτω του κόστους από τις εταιρίες της οικογένειας, και μετά τις πούλησε στην Πειραιώς για τιμή πάνω από το διπλό.

Στα χαρτιά αυτοί παράγουν ισότιμο συνολικό χρηματικό κέρδος για τους εταίρους, κοντά 6 εκατομμύρια ευρώ μέσα σε διάστημα 3 εβδομάδων.

Στην Αθήνα ένα πρότυπο γρήγορης πώλησης χρησιμοποιείται συχνά, σε σύνθετα συστήματα φοροδιαφυγής. Αυτές οι συναλλαγές θα ήταν νόμιμες εάν αυτοί οι φόροι πληρωνόντουσαν. Αλλά ένας επιχειρηματίας που κατονομάζεται στα έγγραφα των πωλήσεων στο reuters, το όνομά του είχε χρησιμοποιηθεί εν αγνοία του.

«Δεν είχα ποτέ στη ζωή μου ιδιοκτησία στην Αθήνα» είπε…

Ούτε η Πειραιώς ούτε ο Σάλλας έχουν απαντήσει στις ερωτήσεις γι αυτά τα property deals (συμφωνίες ιδιοκτησιών). Λένε ότι δεν μπορούν να απαντήσουν εξαιτίας τρέχουσας νομικής υπόθεσης εναντίον πρώην υπαλλήλου της Πειραιώς.

Ο Mathew Saltmars είναι εκπρόσωπος της τράπεζας στην Αγγλία, δήλωσε στο reuter, ότι οι Ελληνικές τράπεζες είχαν γίνει τα πιο διεξοδικά ελεγμένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στον κόσμο και δεν υπήρχε λόγος να αμφισβητηθεί η διακυβέρνηση της τράπεζας Πειραιώς.

Αλλά τα μητρώα περιουσιακών στοιχείων δείχνουν, ότι οι συναλλαγές που συνδέονται με το Σάλλα ήταν αδιαφανείς και δημιουργούν ερωτήσεις για το πόσο καθαρές είναι οι γραμμές μεταξύ της οικογένειάς του και της τράπεζας Πειραιώς.

Αυτοί επίσης παρέχουν ένα παράθυρο σε μερικά από τα -συχνά βυζαντινά πρότυπα δημιουργίας χρήματος- αυτό που ένας πράκτορας ακινήτων στην Αθήνα χαρακτήρισε ως “τρελές εποχές” για τα έτη μεταξύ του σκανδάλου του χρηματιστηρίου το 1999 και του κράχ το 2009, ένα χρονικό που περιλαμβάνει για την Ελλάδα στην είσοδο της και τη φιλοξενία της ολυμπιάδας το 2004.

«Δεν είναι τίποτα σε σχέση με ό,τι γινόταν τότε» είπε ένας επιχειρηματίας που βοηθούσε να τρέξει μια από τις εταιρίες της οικογένειας του Σάλλα, για τις συμφωνίες των ιδιοκτησιών.» Θα ήταν άδικο να περιορίσετε την έρευνα σας στο Σάλλα και στην Πειραιώς.

Όλοι οι άνθρωποι του κύκλου (δουλειάς) γνωρίζουν ότι υπάρχουν και άλλες τράπεζες που χρησιμοποιούσαν παρόμοια κόλπα για να κάνουν χειρότερα πράγματα από το να αγοράζουν και να πουλάνε ένα τραπεζικό κατάστημα. Αυτή η περίοδος ήταν ένα τρελό πάρτι για κάποιους»

Οι Ελληνικές τράπεζες είχαν φήμη ότι ήταν συντηρητικές. Στην περασμένη δεκαετία οι περισσότερες απέφυγαν τις υπερβολές -επενδύσεις σε sub-prime χρέος και σύνθετα παράγωγα- από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες τράπεζες της Δύσης.

Στο Μπούμερανγκ, 2011, στο βιβλίο του για την ευρωπαϊκή κρίση χρέους πρώην επιχειρηματίας της wall street Michael Lewis, υποστηρίζει ότι «οι τράπεζες στην Ελλάδα ήταν χαμηλά, όχι από δική τους συμπεριφορά, αλλά από την κατάρρευση της αξίας του κρατικού χρέους, που είχε ωθηθεί από την κυβέρνηση τους να αγοράσουν.

Στην Ελλάδα δεν βούλιαξαν οι τράπεζες το κράτος. Το κράτος βούλιαξε τις τράπεζες» γράφει ο Lewis.

Οι τράπεζες στην Ελλάδα στη δημιουργία της φούσκας, που βοήθησε την Αθήνα να πείσει τον κόσμο ότι μπορούσε να διαχειριστεί το διαρκώς αυξανόμενο σωρό του χρέους.

Η Πειραιώς ήταν ανάμεσα στις γρηγορότερα αναπτυσσόμενες από αυτές τις τράπεζες. Ιδιωτικοποιήθηκε το 1991, επέκτεινε το σύνολο του ενεργητικού της από λιγότερο από το ισοδύναμο των 4 δις ευρώ το 1998, σε 57 δις ευρώ το 2010.

Επιθετική και πρόθυμη να καινοτομήσει, κατάπιε πολλούς μικρότερους δανειστές καθώς και υποκαταστήματα των ξένων τραπεζών στην Ελλάδα. Επεκτάθηκε στα Βαλκάνια και αγόρασε τη Marathon National Bank της Νέας Υόρκης.

Όπως και άλλες Ελληνικές Τράπεζες έτσι και η Πειραιώς τώρα δυσκολεύεται να διαπραγματευτεί τη συναλλαγή για το μεγάλο χρηματοδοτικό κενό με αποτέλεσμα να χάσουν την πρόσβαση σε δανεισμό διατραπεζικών καταθέσεων, αφού πολλοί Έλληνες πολίτες αποσύρουν τις αποταμιεύσεις τους.

Ο Saltmorsh, ο εκπρόσωπος της τράπεζας είπε ότι το βιβλίο δανείων όλων των τραπεζών έχει εξεταστεί μέσα στους περασμένους μήνες, από ένα ανεξάρτητο έλεγχο που ανατέθηκε από την τράπεζα της Ελλάδος και πραγματοποιήθηκε από τη BLACKROCK με έδρα τις ΗΠΑ, εταιρία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων.

Το μέγεθος των επισφαλών δανείων των τραπεζών και το ύψος των νέων κεφαλαίων που απαιτείται, είπε θα πρέπει να «επιλυθεί με τον πιο κοινό τρόπο» όταν η τράπεζα της Ελλάδος δημοσιεύει κεφάλαια συγκεντρωτικών απαιτήσεων σε όλο τον τομέα, κάποια στιγμή μέσα στις επόμενες εβδομάδες.

Ένας εκπρόσωπος της BLACKROCK είπε ότι είχαν εξεταστεί όλα «τα ελληνικά εγχώρια περιουσιακά στοιχεία του χρέους που διακρατείται σε εγχώρια ή αλλοδαπά υποκαταστήματα» αλλά αρνήθηκε να συζητήσει τα συμπεράσματα.

Η τράπεζα της Ελλάδος, η οποία ρυθμίζει το τραπεζικό σύστημα της χώρας, είπε ότι η άποψη της ΒLACKROCK ήταν εμπιστευτική. Η τράπεζα απέφυγε να απαντήσει σε επανειλημμένα ξεχωριστά αιτήματα, για να εντοπίσουμε τους κανόνες δημοσιοποίησης και των συγκρουόμενων συμφερόντων που εφαρμόζονται στις ελληνικές τράπεζες ή για ερωτήσεις σχετικά με τις τιμές ακινήτων της Πειραιώς.

Πέρυσι, με την προσοχή επικεντρωμένη στις ελληνικές τράπεζες και στον ρόλο τους στην ελληνική κρίση, αρκετές ελληνικές εφημερίδες και blogs, ανέφεραν σχετική έκθεση με την ύπαρξη μιας σειράς ιδιωτικών επιχειρήσεων και μάλιστα υπεράκτιων που φέρονται να δανείζονται έως και 250 εκ ευρώ από την τράπεζα Πειραιώς, τα χρέη των οποίων φαίνεται να έχουν διαγραφεί.

Οι εκθέσεις περιλαμβάνονται σε άρθρα σε ένα ευρέως διαδεδομένο ανώνυμο blog που ονομάζεται wikigreeks.org και στην εφημερίδα «Καθημερινή».

Η προέλευση των εκθέσεων φαίνεται να είναι ένα αόριστο έγγραφο μιας σελίδας, αναπόδεικτης προέλευσης, με λίστα 21 εταιριών .

Αυτό είναι τώρα στο κέντρο της ποινικής καταγγελίας στα ελληνικά δικαστήρια από την τράπεζα Πειραιώς, εις βάρος της πρώην υπαλλήλου, Αγγελικής Αγούλου, πρώην διευθύντριας σε κατάστημα.

Η τράπεζα την κατηγορεί για υπεξαίρεση χρημάτων από λογαριασμούς καταθέσεων ταμιευτηρίου και για διάδοση ψευδών πληροφοριών.

«Η Πειραιώς πιστεύει ότι αυτό είναι ένα πλαστό έγγραφο που διανέμεται σε φορείς όπως το wikigreeks από ένα δυσαρεστημένο πρώην εργαζόμενο ως μέρος της συνεχιζόμενης προσπάθειας του εργαζόμενου, να εκφοβίσει την τράπεζα Πειραιώς για να μην προβεί σε νομικές δράσεις κατά της εν λόγω πρώην υπαλλήλου που σχετίζονται με μια υποτιθέμενη σοβαρή απάτη που διαπράττεται εναντίον της τράπεζας Πειραιώς» είπε η τράπεζα αναφερόμενη στην περίπτωση Αγούλου.

Η Αγούλου αρνείται οποιαδήποτε αδικοπραγία και επιμένει ότι το έγγραφο είναι γνήσιο. Η Αγούλου και το περιεχόμενο του εγγράφου είναι τώρα υπό την επίσημη έρευνα τόσο από την Οικονομική Αστυνομία στην Ελλάδα όσο και από την Εθνική Αρχή Καταπολέμησης Ξεπλύματος Μαύρου Χρήματος από παράνομη δραστηριότητα, και τη μονάδα χρηματοοικονομικών πληροφοριών, σύμφωνα με έναν ανώτερο έλληνα αξιωματούχο.

Άμεσα εμπλεκόμενοι

Το Reuters εξετάζει δημοσίως διαθέσιμα στοιχεία, για να προσπαθήσει να καθορίσει ανεξάρτητα, αν οι εταιρείες που συνδέονται με την Πειραιώς υπάρχουν, και εάν υπάρχουν ποιος είναι ο ρόλος τους.

Οι Ελληνικές επιχειρήσεις, ιδιωτικές ή δημόσιες, δεν είναι υποχρεωμένες να κοινοποιούν όλους τους μετόχους τους, και δεν υπάρχει δημόσιο μητρώο των διευθυντικών θέσεων.

Όμως μια έρευνα στην Εφημερίδα της Ελληνικής Κυβέρνησης, (ΦΕΚ) όπου δημοσιεύονται ανακοινώσεις της εταιρείας και τα οικονομικά αποτελέσματα, έδειξαν ένα εκτεταμένο δίκτυο των ιδιωτικών συμφερόντων που συνδέονται τόσο με το Σάλλα και την οικογένειά του, όσο και σε πολλά πρώην ανώτερα στελέχη της Πειραιώς.

Συγκεκριμένα, το Reuters ταυτοποίησε 11 εταιρείες, στις οποίες τα μέλη της οικογενείας του Σάλλα έχουν υπηρετήσει ως μέλη του διοικητικού συμβουλίου, μεταξύ των οποίων τέσσερις αναφέρονται στο επίδικο έγγραφο που φέρεται να διέρρευσε από την Αγούλου.

Η σύζυγος του Σάλλα, Στάικου, διετέλεσε σαν διευθύντρια σε εννέα από αυτές, εκ των οποίων τουλάχιστον σε έξι ως πρόεδρος, ενώ τα παιδιά του Σάλλα, Γιώργος και Μυρτώ, διετέλεσαν σε τέσσερις. Ο Σάλλας ο ίδιος δεν ήταν διευθυντής σε καμία από αυτές.

Εκτός από την οικογένεια, ο Κωνσταντίνος Λιάπης, ήταν απλά ένας από τα πολλά πρώην στελέχη της Πειραιώς, που διετέλεσε στα διοικητικά συμβούλια των εταιρειών.

Ο Λιάπης, ο οποίος ήταν οικονομικός διευθυντής της τράπεζας, από το 2004 έως το 2006, πριν γίνει αντιπρόεδρος και γενικός διευθυντής μέχρι το 2009, διετέλεσε στα διοικητικά συμβούλια των 8 από όλες τις εταιρείες.

Ο Στυλιανός Νιώτης, ο διευθυντής του τμήματος ναυτιλίας μέχρι το 2009, διετέλεσε σε 4 από όλες τις εταιρείες.

Η εξέταση των δημοσίων δηλώσεων της τράπεζας Πειραιώς από το 1999, φαίνεται να αναγνωρίζει μόνο δύο από τις εταιρείες, και οι δύο, εταιρείες διαχείρισης ακινήτων: Ερεχθέας Επενδύσεων και Συμμετοχών Α.Ε η οποία αγοράστηκε από την τράπεζα στο τέλος του 2009, και η οποία παρατίθεται ως μια νέα θυγατρική εταιρεία. Και το 2004 αναφέρεται η M.G.S (η οποία τυγχάνει να είναι τα αρχικά Σάλλας) στην οποία ο Σάλλας κατείχε το 73,76% των μετοχών.

Το Reuters δεν ήταν σε θέση να εντοπίσει τυχόν αποκαλύψεις από την τράπεζα των ενοικίων, κάθε αγορά ακινήτου, ή τις πωλήσεις με τη συμμετοχή των ιδιωτικών εταιρειών, παρά τους προφανείς δεσμούς με τον Πρόεδρο, και παρά τα δημόσια έγγραφα που δείχνουν ότι οι εταιρείες έκαναν τακτικά μπίζνες με την Πειραιώς.

Αρκετοί εμπειρογνώμονες λογιστές είπαν ότι συμφωνίες όπως συμβόλαια ενοικίασης ή πώλησης των ακινήτων μεταξύ των εταιρειών και της τράπεζας θα έπρεπε να είχαν οριστεί ως «συναλλαγές συνδεδεμένων μερών».

Σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα χρηματοοικονομικής πληροφόρησης (Δ.Π.Χ.Π), που εγκρίθηκε από την Πειραιώς το 2005, οι συναλλαγές αυτές πρέπει να έχουν γνωστοποιηθεί δημοσίως στις οικονομικές καταστάσεις της τράπεζας, έτσι ώστε, να εντοπίζονται τυχόν πιθανές συγκρούσεις συμφερόντων.

Οι λογαριασμοί δείχνουν, όπως απαιτείται από το Δ.Π.Χ.Π. μια παγκόσμια δήλωση των δανείων σε διευθυντές και στελέχη και τις οικογένειές τους, φτάνοντας σε 244.000.000 το 2008, 0,64% του συνόλου των χορηγήσεων, στη συνέχεια, της τράπεζας και προκαταβολές σε πελάτες. Αρκετές Ελληνικές Τράπεζες, εμφανίζουν υψηλά επίπεδα αυτών των δανείων σε στελέχη.

Αλλά έξω από τη παγκόσμια διακήρυξη των δανείων, οι λογαριασμοί της Πειραιώς δεν αναφέρουν τυχόν συναλλαγές ακινήτων μεταξύ της τράπεζας και όλες οι ναυτιλιακές εταιρείες που σχετίζονται με τους διευθυντές της, συμπεριλαμβανομένης και της εταιρείας M.G.S

O Brian Creighton, διευθυντής της BDO, με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, μια κορυφαία εταιρεία ορκωτών λογιστών, αρνήθηκε να σχολιάσει οποιαδήποτε συγκεκριμένη περίπτωση.

Αλλά κάτω από την έκδοση των κανόνων Δ.Π.Χ.Π., που ίσχυαν μέχρι πέρυσι, είπε, τα δάνεια ή σε κάθε περίπτωση όπου ένας διευθυντής της εταιρείας ή στενό μέλος της οικογένειας είχε μια «σημαντική επιρροή» σε μια άλλη οντότητα, θα έπρεπε να δοθεί στη δημοσιότητα.

«Πωλήσεις ακινήτων, μισθώσεις, δάνεια και ενοίκια είναι μεταξύ των συναλλαγών, που θα έπρεπε να γνωστοποιούνται αν έχουν γίνει μεταξύ των συνδεδεμένων μερών» είπε συγκεκριμένα.

Στους ετήσιους ισολογισμούς της, συχνά η Πειραιώς υποστήριξε, ότι «οι όροι των συναλλαγών της τράπεζας και τα συνδεδεμένα μέρη, είναι εκείνα που επικρατούν σε συναλλαγές με καθαρά εμπορική βάση, και σύμφωνα με τις χρηματοδοτικές διαδικασίες και πολιτικές της τράπεζας».

Ο Grant Kirkpatrick, Αναπληρωτής Επικεφαλής των Εταιρικών Υποθέσεων στο Παρίσι με βάση Οργανισμούς οικονομικής συνεργασίας και Ανάπτυξης, είπε ότι οι τράπεζες, είχαν ένα ιδιαίτερο καθήκον να είναι διαφανείς σχετικά με τις δραστηριότητες δανεισμού.

«Το γεγονός ότι υπάρχουν μέλη της οικογένειας στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας με την επιχειρηματική δραστηριότητα μιας τράπεζας, είναι αρκετή, για να προτείνει μια ενδεχόμενη σύγκρουση συμφερόντων» είπε. «Το διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας θα πρέπει να έχει μια πολύ σαφή διαδικασία για την αντιμετώπιση τέτοιων περιπτώσεων, και αυτή η διαδικασία καθώς και οι λεπτομέρειες όλων των συναλλαγών, θα πρέπει να δημοσιοποιούνται».

Ο πρώην οικονομικός διευθυντής της Πειραιώς Λιάπης είπε ότι ήταν βέβαιος ότι ο Σάλλας και η οικογένειά του είχε δηλώσει ό,τι έπρεπε.

« Ένας επιχειρηματίας έχει τις δικές του ιδιωτικές δραστηριότητες ή περιουσιακά στοιχεία που έχει να χειριστεί» δήλωσε ο Λιάπης. «Αυτός έχει να δηλώσει μόνο τα λεγόμενα συναφή συμφέροντά του, και να σέβονται την αρχή arms-length principle. Όλα όσα δηλώθηκαν στις δηλώσεις της τράπεζας. Σε αντίθετη περίπτωση νομίζετε ότι η Price Waterhouse (εξωτερικοί ελεγκτές της τράπεζας) θα υπογράψουν λογαριασμούς της τράπεζας Πειραιώς;»

Η Price Waterhouse δήλωσε ότι δεν κάνει κανένα σχόλιο.

Η Πειραιώς και ο Σάλλας, δεν ανταποκρίνονται στις επανειλημμένες εκκλήσεις για τον εντοπισμό τυχόν δημοσίων δηλώσεων σχετικά με τις επιχειρήσεις που συνδέονται με τον Σάλλα.

Θαμμένοι θησαυροί

Η ιδιοκτησία είναι το θεμέλιο όλων σχεδόν των προσωπικών περιουσιών στην Ελλάδα, μια χώρα με ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ιδιοκτησίας κατοικίας στην Ευρώπη.

Οι τίτλοι ιδιοκτησίας είναι επίσημα δημόσιοι, αλλά η πρόσβαση ρουτίνας προσδιορίζεται σε δικηγόρους. Το Reuters συνεργάστηκε με δικηγόρο Αθηνών, ο οποίος ερεύνησε τις επιχειρήσεις που συνδέονται με την οικογένεια Σάλλα.

Τα συμβόλαια ιδιοκτησίας που βρέθηκαν από το δικηγόρο και εξετάζονται από το Reuters δείχνουν ότι, έξι από τις εταιρείες είχαν αγοράσει τουλάχιστον 11 ακίνητα μεταξύ των ετών 1998 και 2012 για συνολικά 14 εκατομμύρια ευρώ. Στη συνέχεια είχαν πωληθεί οκτώ από τα ακίνητα ιδιοκτησίας αυτών των εταιρειών.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι δάνεια πάνω από 28 εκατομμύρια ευρώ, όλα από την Πειραιώς, εξασφαλίστηκαν με τα κτίρια ιδιοκτησίας των εταιρειών.

Ένας πρώην υψηλόβαθμος αξιωματούχος του Ελληνικού Υπουργείου Οικονομικών δήλωσε, ότι ένα τέτοιο υψηλό ποσοστό δανείων στη τιμή αγοράς, θα μπορούσε να υποδείξει ότι τα δάνεια εκδόθηκαν από την Πειραιώς χωρίς επαρκείς εξασφαλίσεις.

Συνολικά, επτά από τα έντεκα ακίνητα έχουν χρησιμοποιηθεί ή εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται από την Πειραιώς ως υποκαταστήματα ή γραφεία.

Το μίσθωμα που καταβάλλει η τράπεζα ή πληρώνει για αυτές τις ιδιοκτησίες δεν μπορεί να προσδιοριστεί. Αλλά ο έλεγχος στα υποθηκοφυλακεία έδειξε τρεις αναφορές σε συμβάσεις μίσθωσης με την Πειραιώς, μία για € 24.000 το μήνα, μία άλλη για € 11.400 το μήνα, και μία άλλη απροσδιόριστου ποσού.

Ο Σάλλας αρνήθηκε να σχολιάσει σχετικά με τις συμφωνίες μίσθωσης.

Η Μυρτώ Σάλλα, η οποία διετέλεσε στα διοικητικά συμβούλια των τεσσάρων από τις ιδιωτικές εταιρείες και διευθύνει την εταιρεία κρασιού Σέμελη της οικογένειας, παρέπεμψε για όλες τις ερωτήσεις στον πατέρα της, και είπε ότι δεν είχε γνώση οποιασδήποτε από τις τιμές των ακινήτων.

«Δεν μπορώ να σας βοηθήσω σε αυτό. Μπορείτε να μιλήσετε ίσως καλύτερα με τον πατέρα μου» είπε «’Όλες οι εταιρείες είναι εντελώς διαφορετικές από την τράπεζα. Δεν έχουν να κάνουν τίποτα με αυτήν»

Με τον Γιώργο Σάλλα δε μπορέσαμε να επικοινωνήσουμε για κάποιο σχόλιο.

Ο Λιάπης, ο οποίος σήμερα διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, είπε ότι υπήρξε διευθυντής σε χιλιάδες επιχειρήσεις, επειδή, «αυτό κάνουν οι λογιστές»

Ερωτηθείς ειδικότερα για ορισμένες από τις εταιρείες που βοήθησε να τρέξουν, συμπεριλαμβανομένων των «Ερεχθέας», «MS Επενδυτική», και «MGS», ο Λιάπης επιβεβαίωσε ότι υπήρξε διευθυντής στην κάθε μία. «Δεν είναι μυστικό σε ποιόν ανήκουν. Μπορείτε ακόμη και να λέτε ονόματα μερικές φορές».

Ερωτηθείς εάν αυτό σημαίνει τον Σάλλα και την οικογένειά του επιβεβαίωσε «Φυσικά, δεν υπάρχει τίποτα λάθος με αυτό»

Ο Λιάπης είπε ότι δεν είχε καμία σύγκρουση συμφερόντων, αφού δεν είχε εργαστεί στην Πειραιώς μεταξύ των ετών 2000 και 2004, περίοδος στην οποία ήταν διευθυντής στα διοικητικά συμβούλια των εταιρειών αυτών.

Όταν τα αρχεία έδειξαν ότι είχε παραμείνει διευθυντής σε τουλάχιστον δύο οικογενειακές επιχειρήσεις, τουλάχιστον μέχρι το 2006 αφότου επέστρεψε στην Πειραιώς, ο Λιάπης παραδέχθηκε ότι θα μπορούσε να είναι δυνατόν. «Ναι, ίσως,» είπε. «Αλλά ακόμα δεν είχα υπογράψει οποιεσδήποτε συναλλαγές με την τράπεζα Πειραιώς. Κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως οικονομικός διευθυντής δεν είχα οποιαδήποτε σχέση με εταιρείες χαρτοφυλακίου ή με ακίνητη περιουσία»

Ο Λιάπης περιέγραψε το ρόλο του ως «αντ’ αυτού» του Σάλλα. «Είναι πολύ απλό» είπε. «Καθώς ήταν πρόεδρος της Πειραιώς δεν μπορούσε να διευθύνει κάποια άλλη εταιρεία, και έτσι το ανέθετε σε εμένα»

Ο Λιάπης είπε ότι πολλοί άλλοι Έλληνες είναι σε υψηλόβαθμες θέσεις δεν ήταν ειλικρινείς στις δηλώσεις των περιουσιακών τους στοιχείων, σε αντίθεση με το Σάλλα που ήταν ειλικρινής και τίμιος.

Ο Νιώτης, πρώην σύμβουλος του ναυτιλιακού τμήματος της Πειραιώς είπε ότι αποσύρθηκε από την τράπεζα το 2009. «Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου δέχτηκα αρκετές φορές να είμαι κυρίως μη εκτελεστικό διευθυντικό στέλεχος σε ποικίλες εταιρείες διαφορετικών αρμοδιοτήτων. Σε καμία από αυτές δεν είχα ευεργετική συμμετοχή σε χρεόγραφα»

Ασυνήθεις συναλλαγές

Από όλες τις συναλλαγές που έγιναν με τις εταιρείες του Σάλλα, ίσως οι πιο παράξενες ήταν σε τρεις προνομιούχες ιδιοκτησίες στο κέντρο της Αθήνας, που η Πειραιώς είχε αγοράσει τον Απρίλη 2006 για ένα συνδυασμένο κόστος 9,4 εκατ. ευρώ.

Ένα από αυτά τα ακίνητα ήταν το ισόγειο ενός κτιρίου γραφείων, και τα άλλα δύο ήταν σπίτια στην Αθήνα. Κάθε ένα ακίνητο ανήκε σε μια από τις τρεις εταιρείες: M.G.S, Aγάλλων, και Ερεχθέας. Σύμφωνα με τους λογαριασμούς της εταιρείας, η Στάϊκου τότε ήταν πρόεδρος στην M.G.S, και είχε υπάρξει προηγουμένως διευθύντρια των άλλων δύο.

Σε κάθε περίπτωση, οι εταιρείες πούλησαν τις ιδιοκτησίες τους σε φυσικά πρόσωπα, τα οποία με τη σειρά τους τις πούλησαν μέσα στις επόμενες ημέρες. Και στις τρεις περιπτώσεις οι συνδεδεμένες με την οικογένεια Σάλλα εταιρείες, ανακοίνωσαν ότι πούλησαν τις ιδιοκτησίες τους έναντι συνολικά 4 εκατ. ευρώ.

Οι καινούργιοι ιδιοκτήτες πούλησαν τα ίδια τρία ακίνητα για 2,05 εκατομμύρια ευρώ, 2,65 εκατ. ευρώ, και 4,7 εκατ. ευρώ, αντίστοιχα. Αγοραστής και στις τρεις περιπτώσεις: Η Τράπεζα Πειραιώς.

Οι ιδιοκτησίες αυτές πωλήθηκαν σε σημείο που θα μπορούσε να αποδειχθεί ως το υψηλότερο σημείο της φούσκας των ακινήτων.

Σύμφωνα με ειδικούς του real-estate στην Αθήνα, η τιμή στην οποία αγόρασε η Πειραιώς ήταν κοντά εάν όχι και λίγο παραπάνω από την τιμή αγοράς. «Η τράπεζα στη συνέχεια θα έχανε λεφτά, όταν οι τιμές των ακινήτων μειώθηκαν, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι εξαπατήθηκε εκείνη τη στιγμή» είπε ένας έμπειρος μεσίτης ακινήτων που συμβουλεύει την τράπεζα της Ελλάδος.

Οι συμφωνίες αυτές θα μπορούσε να ήταν μια πολύπλοκη προσπάθεια για να αγοράσουν έμμεσα τα ακίνητα από τις συνδεδεμένες με την οικογένεια εταιρείες. Άλλοι, υπαινίχθησαν ότι ήταν απλώς ένας νόμιμος τρόπος φοροδιαφυγής.

Στην Ελλάδα, εξήγησε ένας ανώτερος φορολογικός ελεγκτής, η πλειονότητα των ακινήτων πωλούνται με ένα μέρος της τιμής πώλησης να παραμένει αδήλωτο και να καταβάλλεται σε μετρητά. «Το πρόβλημα είναι πως όταν θέλεις να ξαναπουλήσεις το ακίνητο, εάν ανακοινώσεις την πραγματική τιμή πώλησης, τότε θα πρέπει να δικαιολογήσεις μια τεράστια υπεραξία και πως αυτή προέκυψε» είπε.

Μια λύση, είπε, ήταν να κάνουν χρήση ενός ιδιώτη ο οποίος, με αντάλλαγμα κάποιο κέρδος λειτουργεί ως «straw man» που θα μπορούσε να αγοράσει στην «γκρίζα αγορά» πληρώνοντας ταυτόχρονα και τη δηλωθείσα τιμή πώλησης και τα επιπλέον μετρητά και στη συνέχεια να πουλήσει στην πραγματική τιμή.

Η Πειραιώς δεν σχολίασε αυτές τις τρεις συμφωνίες.

Ο Στέφανος Βασιλάκης, ένας συμβολαιογράφος που είπε πως βοήθησε στη σύνταξη των συμβολαίων αγοράς και για τις τρείς πωλήσεις για την Πειραιώς, είπε πως οι λόγοι πίσω από μια τόσο πολύπλοκη συμφωνία «έχουν να κάνουν με τη φορολογία».

«Όταν μια εταιρία πουλάει ένα περιουσιακό στοιχείο, πρέπει να πληρώσει φόρο για τα κέρδη της, τα οποία προκύπτουν ως η διαφορά μεταξύ της τιμής αγοράς και της τιμής πώλησης. Πιθανώς δυο πωλήσεις να είναι πιο επικερδής από μόνο μία, καθώς ο φόρος για τα κέρδη θα είναι μικρότερος» είπε.

Ένας ακόμα φορολογικός αξιωματούχος, είπε πως σύμφωνα με τους νόμους που ίσχυαν για σύντομο χρονικό διάστημα το 2006, οι φόροι για τα κέρδη κεφαλαίου ήταν πολύ χαμηλότεροι, κάτι που θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη χρονική στιγμή που έγιναν οι συναλλαγές.

Οι επιχειρηματίες που λειτούργησαν ως μεσάζοντες σε δυο από τις συμφωνίες επιβεβαίωσαν μέσω e-mail και τηλεφώνου πως πήραν μέρος.

Η τρίτη περίπτωση, που αφορά το ισόγειο ενός κτηρίου που αποτελεί συγκρότημα γραφείων, είναι λιγότερο ξεκάθαρη.

Η MGS αγόρασε το ακίνητο το 2003 με δηλωθέν αντίτιμο 1,05 εκατ. Ευρώ. Ταυτόχρονα, η Πειραιώς ενέκρινε ένα δάνειο για την MGS ύψους 2,4 εκατ. ευρώ με εξασφάλιση το εν λόγω ακίνητο.

Η MGS στη συνέχεια πήρε περαιτέρω μετρητά από την Πειραιώς καθώς της νοίκιασε το ακίνητο ως υποκατάστημα τράπεζας με μηνιαίο μίσθωμα 11,454 ευρώ σύμφωνα με μεταγενέστερα έγγραφα πώλησης.

Όταν τελικά πούλησε το ακίνητο τον Απρίλιο του 2006, η MGS ανακοίνωσε ως τιμή πώλησης τα 975.000 ευρώ. Σύμφωνα με τον μεσίτη της Athens real estate αυτή ήταν μια «εξαιρετικά χαμηλή τιμή για εκείνη την εποχή. Περίπου 2 εκατ. ευρώ θα ήταν μια φυσιολογική τιμή».

Ο αγοραστής που αναφέρεται στα έγγραφα της πώλησης ήταν ένας Λιβανέζικης καταγωγής επιχειρηματίας με έδρα το Λονδίνο που ονομάζεται Philip Moufarridge.

Εννέα μέρες μετά την αγορά του κτηρίου, ο Moufarridge το πούλησε στην Πειραιώς έναντι 2.65 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με ένα συμβόλαιο στο κτηματολόγιο. Ένας δικηγόρος που ενεπλάκη στην υπόθεση επιβεβαίωσε στο Reuters πως εκπροσώπησε τον Moufarridge, καθότι ο ίδιος απουσίαζε.

Ο Moufarridge, ο οποίος ζει στο Λονδίνο, εξέφρασε έντονη σύγχυση όταν επικοινωνήσαμε μαζί του για να σχολιάσει την συναλλαγή. Τα στοιχεία του διαβατηρίου του καθώς και τα οικογενειακά του που καταγράφονται στα έγγραφα πώλησης ήταν ακριβή είπε, όμως η διεύθυνση στο Λονδίνο η οποία υπήρχε στα έγγραφα ήταν λανθασμένη.

«Ποτέ σε όλη μου τη ζωή δεν είχα κάποιο ακίνητο στην Αθήνα» είπε. « Όλο αυτό πρέπει να έγινε εν αγνοία μου».

Η απάντηση της Τράπεζας Πειραιώς

Με αφορμή τα όσα αναφέρει το Reuters, η Τράπεζα Πειραιώς εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Δημοσίευμα του κ. Grey στο Reuters αναφέρεται δυσφημιστικά στον πρόεδρο της Τράπεζας Πειραιώς Μ. Σάλλα και μέλη της οικογένειάς του.

Ο κ. Grey έχει κτίσει τους ισχυρισμούς του πάνω σε ένα ασαφούς προέλευσης, αλλά συγκεκριμένης σκοπιμότητας, έγγραφο και επικαλείται δημόσια προσβάσιμα στοιχεία με σκοπό να προσδώσει αληθοφάνεια στο άρθρο του.

Η αλήθεια είναι ότι: οι εταιρείες στις οποίες αναφέρεται είναι μεταξύ εκείνων που κυκλοφόρησαν - δημοσιεύθηκαν σε blogs, μετά από «καταγγελίες» πρώην υπαλλήλου που κατηγορείται από την Τράπεζα Πειραιώς για δύο κακουργήματα.

Ως αποτέλεσμα αυτών των δημοσιευμάτων οι εταιρείες αυτές έχουν τύχει ενδελεχούς ελέγχου από τις Εποπτικές και Ελεγκτικές Αρχές χωρίς να διαπιστωθεί το παραμικρό επιλήψιμο θέμα.

Σε ό,τι αφορά τις συναλλαγές με την Τράπεζα Πειραιώς, ουδεμία παράνομη ή παράτυπη ενέργεια έχει υπάρξει οποτεδήποτε.

Η δραστηριότητα του κ. Grey και της ομάδας του αποτελεί ήδη, πριν από το σημερινό δημοσίευμα, αντικείμενο δικαστικής διερεύνησης με πρωτοβουλία της Τράπεζας Πειραιώς».

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 3-4-2012 από directNEWS.gr

Σχετικά θέματα:

Το Reuters επιβεβαιώνει το directnews για τις εταιρείες του Μ. Σάλλα